Paphiopedilum Deperle (sekwencyjny/wielokwiatowy)

Orchidea Paphiopedilum Deperle, z kwitnieniem sekwencyjnym.
Nazwa rodzaju pochodzi od nazwy miasta Pafos na Cyprze, poświęconego bogini Afrodycie (znanej również jako Paphia), gdzie legenda mówi, że wyłoniła się z piany morskiej, połączona ze słowem pedilon (starożytna greka), oznaczającym sandał lub pantofel. Nazwa orchidei z tego rodzaju, w języku rumuńskim, mianowicie Papucul lui Venus, jest tłumaczeniem nazwy naukowej. Chociaż nie ma gatunków Paphiopedilum na Cyprze ani nawet w Europie, przez długi czas były one kojarzone z gatunkami rodzaju Cypripedium, które występują w rejonie śródziemnomorskim, w tym w pozostałej części Europy, także w Rumunii, gdzie gatunek Cypripedium calceolus (Papucul doamnei) jest obecny i zarejestrowany ze statusem Pomnika Przyrody. Właściwe gatunki paphiopedilum, obecne w handlu ogrodniczym i stanowiące podstawę większości dostępnych obecnie hybryd, pochodzą z Azji Wschodniej. 
Rodzaj dzieli się funkcjonalnie na dwie kategorie: gatunki z zielonymi, jednolicie zabarwionymi liśćmi, które preferują wyższe temperatury, oraz gatunki z plamistymi liśćmi, o mniejszych kwiatach, które preferują niższe temperatury. Ponadto gatunki z plamistymi liśćmi kwitną kilka razy w roku, w porównaniu do tych z jednolicie zielonymi liśćmi, które kwitną tylko raz w roku.
Takson epifityczny (rośnie na drzewach) lub litofityczny (rośnie między kamieniami), preferuje podłoża z kory o średniej granulacji lub w mieszance z żwirem lub tufem wulkanicznym o maksymalnej średnicy 0,5–1 cm, w ilości 25%. Preferowane środowisko uprawy to zazwyczaj różne mieszanki kory świerkowej lub sosnowej, suchego liścia, mchu sphagnum, wermikulitu. Nie ma tu standardu, wybór podłoża pozostaje w dużej mierze decyzją hodowcy, jednak konieczna jest wymiana podłoża natychmiast po zauważeniu jego zbicia i/lub rozkładu, ponieważ oba te czynniki mogą prowadzić do śmierci roślin. 

Zawierając gatunki cieniolubne, co zachowuje się również u hybryd i odmian uprawnych, dlatego stanowią one idealnych towarzyszy dla rodzajów Phal. i Zygo. Przedstawiciele rodzaju Paphiopedilum nie powinni być wystawiani na bezpośrednie światło. 
Naturalne warunki środowiskowe, reprezentowane przez zacienione obszary lasów, pod gęstym koronami drzew lub krzewami, z chłodnymi nocami niezbędnymi do rozpoczęcia kwitnienia, są przydatnymi wskazówkami przy tworzeniu warunków dla tych gatunków w uprawie domowej, jednak zgodnie z American Orchid Society, P. maudiae i jego hybrydy nie wymagają obecności tych warunków, kwitną łatwo przez cały rok w stałej temperaturze od 18 °C.
Podlewanie zaleca się raz w tygodniu, przez zanurzenie na 10 minut, a następnie odsączenie wody. Dodatkowo, w sezonie ciepłym zalecane są dodatkowe opryski podłoża, unikając jednak nadmiernego zwilżania liści. 
Ważne jest, aby w przypadku tego rodzaju nie dopuścić do całkowitego wyschnięcia podłoża, ponieważ w przeciwieństwie do innych rodzajów, rodzaj Paphiopedilum nie posiada tkanek magazynujących wodę i substancje odżywcze (grube liście i korzenie, pseudobulwy, łodygi o wyglądzie trzciny), przez co rośliny silnie odczuwają zmiany dostępności wody i składników odżywczych. 
Jeśli preferuje się przechowywanie doniczek w dekoracyjnych ceramicznych osłonkach, należy zwrócić szczególną uwagę, aby w nich nie zalegała woda. Nawożenie można przeprowadzać w odstępach miesięcznych, jednak w stężeniu 50% w stosunku do zalecanej dawki na opakowaniu. W okresie rozpoczęcia kwitnienia zaleca się stosowanie nawozu bogatszego w fosfor, aby wspomóc tworzenie pąków kwiatowych.

Prezentuje liście z bliznami/defektami.