Gatunek botaniczny z rodzaju Phalaenopsis, odkryty przez reverenda C.S. Parish podczas jego podróży po Myanmarze, dokładniej w rejonie miasta Moulmein. Następnie trafił do handlu ogrodniczego dzięki importom firmy Low and Co. w 1861 roku, a opisany został przez Heinricha Gustava Reichenbacha w 1862 roku i dedykowany ogrodnikowi Hugh Low, który jednocześnie pełnił funkcję administratora kolonialnego w Labuan, Borneo.
Pochodząca z Borneo i okolic miasta Moulmein, w rejonie gór Tenasserim, w delcie rzek Gyne, Salween i Ataran, preferuje podłoża z wapiennych skał, od poziomu morza do 800 m n.p.m., z silnym oświetleniem rano, ale zacienione po południu. Może również zajmować stanowiska epifityczne na gałęziach krzewów na skalistych ścianach.
Wyjątkową cechą tego gatunku jest okresowe zrzucanie liści. Liście o długości 5 – 10 cm, mięsiste, od odwrotnie jajowatych do podłużnie eliptycznych, ostre lub tępe, z nakładającą się nasadą, osadzone są na wzniesionym, wznoszącym się pędzie i mają jasnozielony kolor z fioletowymi plamami na spodniej stronie. Kwitnienie odbywa się od lata do jesieni na bocznych, łukowatych lub zwisających pędach o długości 25 – 35 cm, groniaste lub luźno wiechowate, z wieloma kwiatami, rzadko rozmieszczonymi, z dużymi odstępami między nimi, chronionymi przez trójkątne, niewielkie podsadki. Kwiaty są pachnące, bardzo trwałe i mają wyjątkowo długi dzióbek w kształcie dzioba. Średnica kwiatów wynosi 4 – 5 cm, imponując gwiaździstym kształtem i delikatną fakturą. Zewnętrzne płatki i dwa szerokie wznoszące się płatki mają białe tło z odcieniami różu do purpury u nasady, które przechodzą w stopniowe przejście do koloru tła na krawędzi. Warga kwiatowa jest intensywnie fioletowa i ma żółte kropkowanie.
Gatunek preferuje słabe oświetlenie, 10000–15000 luksów, oraz zacienione miejsca w ciągu popołudnia. Jako gatunek termofilny, zapewnia się temperatury 28–32 ℃ w ciągu dnia i 24 ℃ w nocy latem, jednak należy uwzględnić podniesienie temperatury do 31–35 ℃ w ciągu dnia i 19–23 ℃ w nocy w chłodniejszym sezonie. Wilgotność powietrza powinna być wysoka, około 80% lub wyższa, szczególnie w okresie aktywnego wzrostu.
Zalecane podłoże dla tego gatunku będzie składać się z kory sosnowej o średnicy 12–16 mm, można używać doniczek z plastiku lub ceramiki, wyposażonych w otwory drenażowe. W krajach azjatyckich preferuje się montaż na korze, korku lub drewnie, jednak ta metoda uprawy wymaga częstszego podlewania. Wymiana podłoża zwykle odbywa się na wiosnę, gdy można zaobserwować pojawienie się nowych przyrostów korzeni.
Podlewanie będzie odbywać się co tydzień, utrzymując podłoże wilgotne, ale nie mokre, zapewniając dobrą wentylację. Nawożenie będzie częste w okresie aktywnego wzrostu, stosowane co tydzień przy każdym podlewaniu lub co dwa tygodnie, w rozcieńczeniu 25–50% zalecanej dawki przez producenta.
W przeciwieństwie do większości gatunków, Phalaenopsis lowii wymaga okresu spoczynku, który w naturalnym środowisku trwa około 3–4 miesiące, w chłodnym i suchym okresie roku. W uprawie jednak wystarczy miesiąc spoczynku i nie wolno w żadnym wypadku przedłużać go ponad 2 miesiące. W tym czasie wilgotność powinna być obniżona do 60–65%, podlewanie zostanie wstrzymane i zastąpione okazjonalnym zraszaniem, nie będą stosowane nawozy, a poziom promieniowania świetlnego zostanie zwiększony. Chociaż rośliny mogą przetrwać długie okresy spoczynku, podczas których możliwa jest utrata liści, nie zaleca się przedłużania tego okresu w warunkach uprawy.
Vrei sa vezi mai multe articole si sa acumulezi mai multe cunostinte? Acest articol este oferit gratuit, insa poti sustine secretgarden.ro z recenzją tutaj:
Google: Recenzje w Google
Facebook: Recenzje na Facebooku