Phalaenopsis amboinensis to gatunek botaniczny opisany przez J.J. Smitha w 1911 roku, pochodzący z wyspy Ambon, Sulawesi, Indonezji i Papui Nowej Gwinei. Znane synonimy tego gatunku to Phalaenopsis amboinensis f. flavida, Phalaenopsis amboinensis var. flavida, Phalaenopsis hombronii, Phalaenopsis psilantha, Polychilos amboinensis. Rośnie w zacienionych miejscach, pod drzewami, w wilgotnych lasach, na wysokościach od 0 do 400 m. Jest to gatunek niskiego wzrostu, preferujący ciepły klimat, rozwijający się jako epifit.
Charakteryzuje się obecnością liści eliptycznych lub lancetowatych, o długości do 25 cm. Kwitnie na bocznych, łukowatych pędach o długości do 45 cm, rozwijających się w gronach lub wiechach, kwiatostany są otoczone małymi przysadkami. Okres kwitnienia jest długi, pędy zwykle pojawiają się pod koniec zimy lub wiosną. Średnica kwiatów wynosi około 5 – 8 cm, zarówno płatki, jak i działki kielicha mają kształt kielicha, z ostrymi końcami, ale dość szerokie, aby ich brzegi mogły się nakładać u podstawy. Kwiaty mają kremowo-żółtą lub blado pomarańczową barwę tła, z czerwono-brązowymi liniami. Wargowata płatka ma niewielkie rozmiary.
Potrzeby względem promieniowania świetlnego dla Phalaenopsis amboinensis są niskie, typowe dla przedstawicieli rodzaju, mieszczące się w przedziale 10000 – 12000 luksów. Zaleca się wystawianie na poranne światło. Gdy światło jest słabe lub fotoperiod jest skrócony (wymagania gatunku to minimum 10 godzin dziennie), Phalaenopsis amboinensis spowolni swój wzrost. W warunkach mieszkalnych zaleca się doświetlanie światłem sztucznym.
Idealna temperatura wzrostu dla tego gatunku mieści się w zakresie 27-31 ℃ w ciągu dnia i 22-23 ℃ w nocy.
Wilgotność wzrostu gatunku Phalaenopsis amboinensis w przypadku uprawy w doniczkach wynosi 60–65%, a w przypadku uprawy na płytkach z kory 75–85%, jednak wartości te powinny być skorelowane z rodzajem użytego substratu i temperaturą otoczenia. Warto zauważyć, że często Phalaenopsis amboinensis zaskakiwał hodowców swoją zdolnością adaptacji, prosperując w warunkach znacznie różniących się od naturalnego środowiska.
Substrat używany do uprawy będzie stanowić kora sosnowa o kalibrze 12–16 mm, wzbogacona składnikami pomagającymi w utrzymaniu wilgotności, takimi jak mech torfowiec, perlit lub węgiel, dla lepszego napowietrzenia substratu.
Podlewanie będzie obfite i częste, biorąc pod uwagę użyty substrat i temperaturę, ponieważ Phalaenopsis amboinensis preferuje wysoką wilgotność przez cały rok. Zaleca się, aby woda używana do podlewania była lekko ciepła lub o temperaturze pokojowej. Przed podaniem kolejnego podlewania zaleca się obserwację korzeni i podlewanie tylko wtedy, gdy mają srebrzysty kolor. Podlewanie powinno odbywać się rano, aby korzenie mogły wyschnąć do wieczora, gdy temperatura lekko spada. Należy zawsze usuwać nadmiar wody, aby zapobiec gniciu korzeni.
Nawożenie będzie przeprowadzane w stężeniach 25–50% zalecanej dawki przez producenta, a częstotliwość będzie regulowana, co tydzień lub co dwa tygodnie. Nawożenie powinno odbywać się po podlewaniu, aby uniknąć chemicznego poparzenia korzeni.
W okresie zimowym należy ograniczyć ilość podawanej wody, zwłaszcza gdy temperatura spadnie. Również w tym czasie zaleca się zaprzestanie nawożenia. Przesadzanie powinno odbywać się, gdy zauważalne jest rozpoczęcie wzrostu nowych korzeni, a częstotliwość przesadzania wynosi około 2–3 lata. W przypadku problemów z systemem korzeniowym zaleca się natychmiastowe przesadzenie.
Chcesz zobaczyć więcej artykułów i zdobyć więcej wiedzy? Ten artykuł jest dostępny za darmo, ale możesz wesprzeć secretgarden.ro cu o recenzie aici:
Google: Recenzje w Google
Facebook: Recenzje na Facebooku