Nazywane także storczykami bratkami, gatunki rodzaju Miltoniopsis, opisane w 1889 roku przez Alexandre'a Godefroy – Lebeufa, w liczbie 5-6, tworzą jednak ponad 2000 hybryd ogrodniczych. Chociaż początkowo zaliczano je do rodzaju Miltonia, później stwierdzono, że mają znacznie więcej podobieństw do rodzaju Odontooglossum. Spośród 5 – 6 znanych gatunków botanicznych tylko 3, mianowicie Miltoniopsis roezlii, Miltoniopsis Vexillaria i Miltoniopsis phalaenopsis, stanowią gatunki rodzicielskie, które posłużyły jako podstawa do stworzenia imponującej liczby hybryd ogrodniczych.
Gatunki pochodzą z Kostaryki, Panamy, Wenezueli, Kolumbii, Ekwadoru i Peru, gdzie występują na wysokościach od 500 do 2000 m i w zmiennym klimacie, od wilgotnych, bardzo ciepłych łąk po stosunkowo chłodne wilgotne lasy jako strefę pośrednią, zamieszkując wilgotne lasy o klimacie umiarkowanym.
Caracteristica de baza a tuturor locatiilor preferate este umiditatea crescuta, intrucat in aceste zone, ploile sunt frecvente pe tot parcursul anului, fiind insotite in mod comun de depuneri masive de roua sau de ceturi frecvente.
Gatunki epifityczne lub litofilne, członkowie rodzaju Miltoniopsis różnią się od gatunków Miltonia obecnością pojedynczego liścia na szczycie pseudobulwy, otoczonego wyraźnymi liśćmi o wyglądzie pochewek. Rośliny są średniej wielkości, o wzroście sympodialnym, z cienkimi, wąskimi, jasnozielonymi liśćmi ułożonymi w wachlarz u podstawy spłaszczonych pseudobulw, w ich bardziej spłaszczonych partiach.
Główny sezon kwitnienia trwa od wiosny do jesieni, jednak niektóre gatunki i większość hybryd mogą kwitnąć o każdej porze roku. Tworzą kwiatostany z 3 – 7 trwałych kwiatów, utrzymujących się do 5 tygodni lub czasem dłużej, które jednak szybko więdną po ścięciu, o dużych rozmiarach (7 – 8 cm), pachnące, o imponującym wyglądzie i zmiennej kolorystyce, od żółtego po odcienie czerwieni i fioletu.
Rodzaj Miltoniopsis preferuje niskie poziomy promieniowania świetlnego, od 9000 do 15000 luksów, bez bezpośredniego narażenia na promienie słoneczne, podobnie jak gatunki Paphiopedillum z plamistymi liśćmi, ale z relatywnie wyższymi wartościami niż zalecane dla gatunków Phalaenopsis. W chłodniejszym sezonie mogą tolerować nieco wyższe wartości światła, sięgające do 18000 luksów. Ze względu na niskie wymagania dotyczące promieniowania świetlnego, gatunki z rodzaju Miltoniopsis można bez problemu uprawiać przy sztucznym oświetleniu, pod warunkiem zapewnienia umiarkowanego do wysokiego poziomu wilgotności. W wielu przypadkach zauważono poprawę jakości kwiatów, jeśli są one przenoszone do bardziej zacienionych miejsc zaraz po utworzeniu pąków.
Wskaźnikiem, że rośliny otrzymują wystarczającą ilość światła, jest jasnozielony kolor liści. Bladozielone liście wskazują na nadmiar światła, a ciemnozielone liście sygnalizują niedostateczne wartości tego parametru. Różowawy lub żółto-różowy kolor liści wskazuje na konieczność zmniejszenia natężenia promieniowania świetlnego. Prawidłowe oświetlenie objawia się pojawieniem się delikatnego, lekko różowego odcienia liści. Często trudno jest zapewnić odpowiednią ilość światła, która wywoła kwitnienie, nie powodując jednocześnie bladych liści. Przy bardzo intensywnym świetle liście mogą ulec poparzeniom słonecznym, zwłaszcza w środku lata.
Temperatura w rejonach pochodzenia rzadko przekracza 27℃ w ciągu dnia, a w nocy często spada do 10℃ lub niżej. Rodzaj Miltoniopsis rośnie efektywnie w temperaturach podobnych do tych dla rodzaju Odontoglossum, w zakresie 6 – 25℃, jednak może tolerować krótkotrwałe wahania poza tym zakresem. Idealna temperatura do wzrostu i kwitnienia wynosi 23 – 25℃ w ciągu dnia oraz 16 – 18℃ w nocy, z wahaniami około 7 – 8℃. W przypadku przeważnie niskich temperatur zaleca się obniżenie wilgotności. Rośliny nie lubią temperatur powyżej 25℃, wymagając zmniejszenia natężenia światła i zwiększenia wilgotności, aby móc tolerować takie warunki. Ważne jest, aby pamiętać, że tolerancja na wyższe temperatury wzrasta wraz ze wzrostem wilgotności.
Wilgotność niezbędna do wzrostu storczyków Miltoniopsis musi być wysoka, dlatego idealne jest łączenie ich w większe grupy z innymi gatunkami roślin preferującymi wysoką wilgotność. Optymalne wartości mieszczą się w przedziale 70 – 80%, z maksymalnymi wartościami w nocy, sięgającymi 80 – 90%, oraz minimalnymi wartościami w godzinach popołudniowych, wynoszącymi 50 – 60%. Gatunki Miltoniopsis mogą jednak tolerować przez krótki czas wilgotność nawet na poziomie 20%, pod warunkiem częstego podlewania. W okresach bardzo wysokich temperatur zaleca się zraszanie liści oraz umieszczanie doniczek na tacach z żwirem lub ceramicznymi granulami napełnionymi wodą. Kolejnym ważnym aspektem jest zapewnienie bardzo dobrej wentylacji powietrza, aby zapobiec pojawieniu się chorób grzybowych, ponieważ gatunki Miltoniopsis rosną naturalnie na górnych partiach koron drzew.
Istnieje wiele opcji uprawy gatunków Miltoniopsis pod względem wyboru podłoża, środowiska wzrostu i pojemników. Bez względu na preferowany wybór, należy zdecydować się na takie kombinacje, które sprzyjają zatrzymywaniu wody, jednocześnie umożliwiając jej szybki drenaż. Ponieważ gatunki te mają stosunkowo delikatne korzenie, wybiera się podłoże o drobnej granulacji, takie jak kora sosnowa Orchiata Precision lub specjalnie przygotowane mieszanki zawierające 70% drobnej kory i 30% perlitu (możesz je kupić tutaj). Do tej mieszanki niektórzy hodowcy dodają czasem węgiel drzewny, aby wspomóc absorpcję wody i innych substancji oraz ich stopniowe uwalnianie do podłoża. Rozmiary naczyń uprawowych nie powinny być zbyt duże, lecz wystarczająco pojemne, aby pomieścić masę korzeniową i podłoże. Mniejsze pojemniki pomagają kontrolować podlewanie i zapobiegają nadmiernemu zwilżeniu. W przypadku pojawienia się zgnilizny korzeni, najczęściej jest to spowodowane niewystarczającym drenażem i nieodpowiednią aeracją podłoża.
Dla storczyków panseluta konieczne jest przesadzenie co 1-2 lata, w zależności od użytego podłoża. Podczas przesadzania zaleca się całkowite usunięcie istniejącego podłoża wraz z usunięciem wszystkich uszkodzonych korzeni, jeśli to konieczne. Następnie rośliny umieszcza się w nowych doniczkach z świeżym podłożem. Wszystkie nacięcia wykonane podczas przycinania korzeni i dzielenia dużych roślin należy zdezynfekować przed umieszczeniem w nowym podłożu, a podlewanie wstrzymać na 24 godziny. Optymalnym okresem na przesadzenie jest jesień, kiedy zaczyna się wzrost nowych korzeni, a nowe przyrosty osiągnęły około połowę czasu potrzebnego do ich dojrzenia. W ten sposób rośliny mają wystarczająco dużo czasu na stabilizację przed wejściem w ciepły sezon.
Toate speciile de Miltoniopsis vor prefera un mediu umed constant. Irigarea neadecvata va produce plierea frunzelor noi, in cazul unei cantitati deficitare de apa. In cazul perioadelor calde, in conditii de sera, orhideele Miltoniopsis vor fi irigate zilnic. Cand umiditatea atmosferica scade sub 30-40%, se recomanda pulverizarea cu apa a frunzelor, insa avand grija ca acestea sa fie zvantate anterior apusului soarelui. Nu se va permite niciodata uscarea completa a substratului pentru mai mult de 1-2 zile, mai ales in sezonul cald.
Fertilizarile se vor realiza din primavara pana toamna devreme, in perioada de crestere, insa nu pe perioada iernii. Fertilizantul va fi utilizat la dilutie de 25 – 50% din doza recomandata de producator, iar administrarea acestuia va fi efectuata la interval de 1-2 luni. Ulterior fertilizarii, se va recurge la irigarea prin scufundare, pentru indepartarea excesului de fertilizant. Stimularea infloririi se va realiza prin administrarea de fertilizanti saraci in Mg.
Conditiile de crestere se vor pastra constante pe tot parcursul anului, oferind o diferenta termica (ce apare natural in majoritatea locuintelor) de 6 – 11 ℃ de la zi la noapte. Irigarea va fi redusa usor pe perioada iernii, mai ales in cazul in care plantele sunt crescute in condiii de lumina redusa, in zone cu fotoperioada scurta, sau in cazul in care temperaturile nocturne scad sub 16℃. La reducerea cantitatii de apa in perioada iernii, se va sista si administrarea fertilizantului, care poate fi administrat din nou odata cu revenirea la schema de udare specifica sezonului cald.
Vrei sa vezi mai multe articole si sa acumulezi mai multe cunostinte? Acest articol este oferit gratuit, insa poti sustine secretgarden.ro z recenzją tutaj:
Google: Recenzje na Google
Facebook: Recenzje na Facebooku