Το γένος Stanhopea, γνωστό προηγουμένως και ως Ceratochilus, Stanhopeastrum, Gerlachia ή Tadeastrum, ανήκει στην οικογένεια Orchidaceae και περιγράφηκε από τον William Jackson Hooker το 1829, ο οποίος ονόμασε το γένος προς τιμήν του τέταρτου κόμη του Stanhope (Philip Henry Stanhope), προέδρου της Ιατρο-Βοτανικής Εταιρείας του Λονδίνου. Η φυσική περιοχή του γένους Stanhopea περιλαμβάνει το Μεξικό, μέχρι τα βορειοδυτικά της Αργεντινής, στην Κεντρική και Νότια Αμερική, όπου κατοικεί σε υγνά δάση σε υψόμετρα από το επίπεδο της θάλασσας έως πάνω από 5000 μ.
Οι περισσότερες από τις είδη Stanhopea ανθίζουν το καλοκαίρι και μόνο μερικές το φθινόπωρο. Τα άνθη, έντονα αρωματικά, έχουν μικρή διάρκεια, διαρκώντας μόνο 3 – 4 ημέρες, και γενικά εμφανίζονται από το κάτω μέρος των καλαθιών φύτευσης, δημιουργώντας την εντύπωση ότι τα φυτά είναι αναποδογυρισμένα. Το άρωμα υποδηλώνει μπαχαρένιες νότες, και τα είδη Stanhopea είναι γνωστά για διαδοχικές, επαναλαμβανόμενες ανθοφορίες πολλές φορές μέσα στο έτος
Τα είδη του γένους Stanhopea έχουν επιφυτική ανάπτυξη, ενώ περιστασιακά είναι εδαφικά. Διαθέτουν ωοειδείς ψευδοβολβούς με ένα μόνο μακρύ, ελλειπτικό φύλλο που εισάγεται στην κορυφή. Στο φυσικό περιβάλλον, οι αέριες ρίζες των ειδών αυτού του γένους συχνά αναπτύσσονται προς τα πάνω, σχηματίζοντας μια φωλιά όπου συγκεντρώνονται νεκρά φύλλα και σκόνη, παρέχοντας έτσι θρεπτικά συστατικά στα φυτά.
Οι απαιτήσεις σε ένταση φωτισμού των ειδών Stanhopea βρίσκονται στην περιοχή του διάχυτου αλλά ισχυρού φωτός, περίπου 25000 – 30000 lux, παρόμοια με τα είδη του γένους Cattleya, αποφεύγοντας όμως τις άμεσες ηλιακές ακτίνες που μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά ηλιακά εγκαύματα στα φύλλα. Συνιστάται η παροχή επιπλέον σκίασης κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, όταν οι ημερήσιες θερμοκρασίες υπερβαίνουν τους 34 βαθμούς Κελσίου.
Η θερμοκρασία ανάπτυξης, που αντικατοπτρίζει την προέλευση των ειδών Stanhopea από τροπικές και υποτροπικές περιοχές, αλλά και την κατοίκηση ορεινών περιοχών μεγάλης υψομετρικής, βρίσκεται γενικά σε χαμηλές θερμοκρασίες. Ορισμένα τροπικά είδη, όπως Stanhopea annulata, avicula, candida, cirrhata, ecornuta και grandiflora, απαιτούν νυχτερινές θερμοκρασίες άνω των 18 °C για την επιτυχή ανθοφορία. Γενικά, τα περισσότερα τροπικά είδη χρειάζονται ελάχιστες νυχτερινές θερμοκρασίες 12 °C. Οι υψηλότερες θερμοκρασίες μπορούν να φτάσουν τα 30 – 35 °C χωρίς να προκαλούν ιδιαίτερα προβλήματα στην καλλιέργεια αυτών των ειδών.
Η ορχιδέα Stanhopea γενικά απαιτεί υψηλό επίπεδο ατμοσφαιρικής υγρασίας καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, γι' αυτό συνιστώνται συχνές ψεκασμοί κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Λόγω του υψηλού επιπέδου υγρασίας που απαιτούν αυτά τα είδη, συνιστάται η εξασφάλιση πολύ καλού αερισμού για την πρόληψη ανάπτυξης μυκητιασικών και βακτηριακών ασθενειών.
Ο ιδανικός τρόπος ανάπτυξης για το ορχιδέα Stanhopea περιλαμβάνει την τοποθέτηση των φυτών σε ένα καλάθι από σύρμα με μεγάλες οπές, τουλάχιστον 1 εκ. διάμετρο, που να επιτρέπουν στα κρεμαστά άνθη να διαπερνούν τη βάση του δοχείου καλλιέργειας. Τα ξύλινα καλάθια και οι τυπικές γλάστρες μπορεί να εμποδίζουν αυτό, οδηγώντας σε αποτυχίες κατά την ανθοφορία. Ως υπόστρωμα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ίνα καρύδας, φλοιός πεύκου με μέτρια προς μικρή κοκκομετρία, ιδανικά αναμεμιγμένος με βρύα sphagnum, περλίτη ή ίνες φτέρης Osmunda, για να εξασφαλιστεί ένα χαλαρό, αεριζόμενο, ελαφρύ μέσο καλλιέργειας με πολύ χαμηλή συμπύκνωση και ισχυρή αποστράγγιση. Οι πιο εντυπωσιακές ανθοφορίες επιτυγχάνονται από μεγάλα, ζωηρά δείγματα, γι' αυτό δεν συνιστάται η υπερβολική διαίρεση των ειδών του γένους Stanhopea.
Οι επαναφυτεύσεις γίνονται με χαμηλή συχνότητα, περίπου κάθε 3 χρόνια, και συνήθως αποφεύγονται, καθώς μπορεί να καθυστερήσουν την ανθοφορία έως και 12 μήνες. Η ιδανική στιγμή για αυτή την επέμβαση είναι το καλοκαίρι, αμέσως μετά το τέλος της ανθοφορίας.
Οι αρδεύσεις μπορούν να γίνονται 2 – 3 φορές την εβδομάδα κατά τη ζεστή περίοδο (παρακολουθείται η αναλογία θερμοκρασίας-υγρασίας) και συνοδεύονται από καθημερινό ψέκασμα σε πολύ ζεστές περιόδους, για να διατηρείται σταθερή υγρασία. Κατά τη διάρκεια του κρύου καιρού αποφεύγεται το πότισμα των φύλλων, καθώς αυτό μπορεί να προκαλέσει βακτηριακή κηλίδωση. Για τα είδη κεντροαμερικανικής προέλευσης δεν επιτρέπεται ποτέ η πλήρης ξήρανση του υποστρώματος κατά τη διάρκεια του χειμώνα, καθώς τα φυτά είναι πολύ ευαίσθητα στη συσσώρευση αλάτων στο υπόστρωμα. Ορισμένα είδη, όπως τα Stanhopea hernandezii, insignis, jenischiana, leitzei, maculosa και martiana προέρχονται από περιοχές με ξηρούς χειμώνες, γι' αυτό συνιστάται η μείωση της άρδευσης και η παροχή υψηλού επιπέδου φωτισμού κατά τη χειμερινή περίοδο. Για αυτά τα είδη επανέρχεται το κανονικό πρόγραμμα ποτίσματος μόλις την άνοιξη παρατηρηθεί η έναρξη νέας ανάπτυξης.
Η λίπανση πραγματοποιείται σε τακτά διαστήματα, με αραίωση 25% της συνιστώμενης δόσης στη συσκευασία, κάθε 2 εβδομάδες. Για τα φυτά που καλλιεργούνται σε φλοιό, χρησιμοποιείται φόρμουλα 30 – 10 – 10, πλούσια σε άζωτο, εναλλάξ με μια ισορροπημένη φόρμουλα 20 – 20 – 20. Για την περίοδο ανθοφορίας χρησιμοποιείται φόρμουλα 10 – 30 – 20, για την τόνωση της ανθοφορίας.
Η ορχιδέα Stanhopea δεν χρειάζεται περίοδο ανάπαυσης για την τόνωση της ανθοφορίας, ούτε ανάπαυση κατά τη διάρκεια του κρύου καιρού. Οι αποτυχημένες ανθοφορίες οφείλονται τις περισσότερες φορές σε ανεπαρκή άρδευση κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, μικρές θερμοκρασιακές διαφορές από τη μέρα στη νύχτα την άνοιξη ή πολύ χαμηλή υγρασία.
Θέλεις να δεις περισσότερα άρθρα και να αποκτήσεις περισσότερες γνώσεις; Αυτό το άρθρο προσφέρεται δωρεάν, αλλά μπορείς να υποστηρίξεις secretgarden.ro με μια αξιολόγηση εδώ:
Google: Αξιολόγηση στο Google
Facebook: Αξιολόγηση στο Facebook