Το γένος Miltonia, του οποίου οι εκπρόσωποι παρουσιάζουν πολλαπλά άνθη σε κάθε βλαστό, με εντυπωσιακό σχήμα και χρωματισμό που θυμίζει πασχαλιές ζωγραφισμένες με τεχνική ακουαρέλας, μεγάλου μεγέθους και γενικά έντονα αρωματικά, με ισχυρό άρωμα τριαντάφυλλων και εσπεριδοειδών, περιγράφηκε αρχικά από τον John Lindley το 1837.
Τα είδη του γένους Miltonia προέρχονται από τις νότιες και κεντρικές περιοχές της Βραζιλίας, έως την Αργεντινή. Αν και οι εκπρόσωποι αυτού του γένους παρουσιάζουν ισχυρές ομοιότητες με αυτούς του γένους Miltoniopsis, η διάκριση όσον αφορά την καλλιέργειά τους είναι η προτίμηση για το ζεστό κλίμα των ειδών του γένους Miltonia, που προέρχονται από τη Βραζιλία, σε αντίθεση με την προτίμηση για πιο δροσερό κλίμα στα είδη του γένους Miltoniopsis, που προέρχονται από την Κολομβία, τον Ισημερινό και το Περού.
Τα είδη του γένους Miltonia έχουν σχετικά μεσαίο προς μεγάλο μέγεθος, σε σύγκριση με άλλα γένη ορχιδέων, φτάνοντας συχνά τα 50-60 εκ. ύψος. Τα άνθη τους μοιάζουν έντονα με αυτά του Odontoglossum, αλλά με πολύ λιγότερο περίπλοκα σχήματα του labelum. Επιπλέον, είναι αρωματικά και μπορούν να φτάσουν σε διάμετρο έως 10 εκ. Η γενική χρωματική παλέτα παρουσιάζει φόντο με αποχρώσεις του κίτρινου με καφέ άκρα ή αντίθετα, λευκό, με διαβαθμίσεις βιολετί ή λεβαντέ. Τα είδη του γένους Miltonia διαφοροποιούνται ανατομικά από τον αριθμό φύλλων ανά ψευδοβόλβο, δύο, ενώ στο γένος Miltoniopsis παρατηρείται μόνο ένα φύλλο ανά ψευδοβόλβο.
Λόγω της ετερογένειας αυτού του γένους, κάθε είδος παρουσιάζει χαρακτηριστικά περισσότερο ή λιγότερο διακριτά, που αντικατοπτρίζονται και στις συνθήκες καλλιέργειας, ως οικολογική προσαρμογή στις περιοχές προέλευσής τους. Ορισμένα είδη είναι σχετικά δύσκολα στην καλλιέργεια, ενώ άλλα μπορούν εύκολα να προταθούν σε αρχάριους, οπότε μπορούμε να προτείνουμε την επιλογή ενός υβριδίου, καθώς αυτά παρουσιάζουν μεγαλύτερη αντοχή στις περιβαλλοντικές μεταβολές.
Τα ανθικά στελέχη έχουν λεπτή εμφάνιση και γενικά καμπυλωτό σχήμα, με ζωντανά χρώματα που κυμαίνονται από αποχρώσεις του κόκκινου, ροζ, λευκού, με κηλίδες σε διαβάθμιση, που μπορεί να περιλαμβάνουν ποικιλία αποχρώσεων του κίτρινου και πορτοκαλί. Η διάρκεια ζωής των λουλουδιών είναι γενικά σχετικά μικρή, αλλά από την προσωπική μας εμπειρία, μπορούμε να πιστοποιήσουμε περιπτώσεις δειγμάτων του γένους που διατήρησαν τα αρωματικά τους λουλούδια για περίοδο άνω των 30 ημερών.
Η περίοδος ανθοφορίας για τα είδη Miltonia είναι η άνοιξη, αν και η Miltonia spectabilis και οι υβρίδιοί της ανθίζουν κυρίως το φθινόπωρο, ενώ η Miltonia schroederiana ανθίζει τόσο την άνοιξη όσο και το καλοκαίρι. Η συνολική διάρκεια ζωής των λουλουδιών ενός δείγματος είναι 2 – 3 μήνες, λαμβάνοντας υπόψη ότι τα λουλούδια τείνουν να ανοίγουν διαδοχικά, όχι ταυτόχρονα. Μια εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα αποτελεί η Miltonia warscewiczii, όπου η ανθοφορία μπορεί να ξεκινήσει την άνοιξη και να ολοκληρωθεί το φθινόπωρο του επόμενου έτους.
Από άποψη έντασης φωτισμού, τα είδη του γένους Miltonia δεν είναι απαιτητικά, και μπορούν να αναπτυχθούν τόσο σε έντονο φως όσο και σε μερική σκιά. Προτιμώνται οι νότιες και δυτικές κατευθύνσεις, με την προϋπόθεση ότι το άμεσο φως δεν θα επηρεάσει τα φυτά, καθώς φιλτράρεται προηγουμένως μέσω κουρτίνας ή άλλων φυτών.
Τα είδη του γένους αισθάνονται καλύτερα σε μέτριες θερμοκρασίες, με τιμές 21 – 26 ℃ κατά τη διάρκεια της ημέρας και ελάχιστες 18 – 21 ℃ κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Η υγρασία που απαιτείται για την επιτυχή ανάπτυξη των ειδών Miltonia κυμαίνεται μεταξύ 60 – 80%, με τα είδη που προτιμούν δροσερά κλίματα να αντέχουν σπάνια σε θερμοκρασίες άνω των 30℃. Εάν δεν είναι δυνατή η αποφυγή υψηλών θερμοκρασιών, μπορεί να επιλεγεί, με ίση επιτυχία, η αύξηση της υγρασίας του αέρα ανάλογα με την αύξηση του θερμικού παράγοντα, καθώς η υψηλή υγρασία, αφενός συμβάλλει στην αποτελεσματική διαχείριση του θερμικού στρες και αφετέρου η εξάτμιση του νερού προκαλεί έμμεσα μείωση της θερμοκρασίας στα φυτικά ιστάρια. Σε αυτή την περίπτωση, η υγρασία που υποδεικνύεται για την ανάπτυξη ειδών δροσερού κλίματος σε θερμές περιοχές θα πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ 80 – 90%, και μπορεί να χρησιμοποιηθούν υγραντήρες, πιατάκια με νερό ή αδαμαντοποίητη υγρή κεραμική. Παράλληλα, η αύξηση της υγρασίας και της θερμοκρασίας θα συνοδεύεται από την εξασφάλιση κατάλληλου αερισμού, για να διευκολυνθεί η εξατμοδιαπνοή και να προληφθεί η εμφάνιση μυκητιασικών ασθενειών.
Το υπόστρωμα που συνιστάται για την καλλιέργεια των ειδών Miltonia θα αποτελείται από φλοιό μικρού μεγέθους, σε ανάμειξη με βρύα sphagnum και περλίτη ή πέτρα πομπής. Λόγω της υψηλής υγρασίας του περιβάλλοντος καλλιέργειας και της ταχείας αποσύνθεσής του, συνιστάται η αλλαγή του υποστρώματος μετά από 1 - 2 χρόνια. Η συνιστώμενη περίοδος για τη μεταφύτευση είναι αμέσως μετά την ανθοφορία και μέχρι τη στιγμή που παρατηρείται η ανάπτυξη νέων βλαστών, όταν το μέγεθός τους φτάνει τα 5 εκ. και αρχίζουν να αναπτύσσουν τις δικές τους ρίζες. Η μεταφύτευση κατά τις καυτές καλοκαιρινές ημέρες αποθαρρύνεται έντονα, καθώς μπορεί να διακόψει την ανθοφορία για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Το πότισμα θεωρείται, σύμφωνα με τους περισσότερους λάτρεις, η πιο ευαίσθητη και αμφιλεγόμενη πτυχή όσον αφορά την καλλιέργεια των ειδών Miltonia. Κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάπτυξης, η Miltonia χρειάζεται συχνό και άφθονο πότισμα, αλλά χωρίς να παραβλέπεται ότι είναι απαραίτητο το πλεονάζον νερό να μπορεί να στραγγίζει, χωρίς να λιμνάζει στα δοχεία καλλιέργειας. Αν και συνιστάται και πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το στέγνωμα του υποστρώματος μεταξύ δύο διαδοχικών ποτισμάτων, δεν επιτρέπεται η πλήρης ξήρανσή του, καθώς, ειδικά κατά την περίοδο ανθοφορίας, αυτό θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην απώλεια των ανθέων. Το καλοκαίρι συνιστάται ο ψεκασμός των φυτών με νερό για να αυξηθεί η υγρασία του αέρα, αποτρέποντας παράλληλα την εμφάνιση αραχνών και άλλων επιβλαβών ακάρεων, αλλά μόνο το πρώτο μέρος της ημέρας, ώστε να επιτραπεί η εξάτμιση του νερού πριν από το βράδυ, όταν οι θερμοκρασίες θα πέσουν.
Τα είδη Miltonia είναι πολύ ευαίσθητα σε σάπισμα και άλλες μυκητιακές ασθένειες, γι' αυτό συνιστάται, σε περίπτωση υπερβολικού ψεκασμού, να σκουπίζονται τα φύλλα με ένα χαρτομάντιλο, ειδικά στην μασχαλιαία περιοχή, 2 – 3 ώρες μετά την εφαρμογή της αντίστοιχης θεραπείας.
Fertilizarile se vor realiza in perioada de crestere la o concentratie de 30 – 35% din dozajul recomandat de producator, evitand concentratii mai ridicate, intrucat radacinile speciilor de Miltonia sunt extrem de susceptibile la arsuri chimice si putrezire.
Speciile de Miltonia necesita asigurarea unei perioade de repaus, pentru a beneficia de succes in reinflorire, aceasta incepand de regula imediat dupa maturarea noilor pseudobulbi (in general la inceputul toamnei), cand cresterile noi au egalat ca dimensiune plantele deja existente. Repausul va consta in reducerea temperaturii si a irigarii si sistarea completa a fertilizarii. Temperatura ideala in aceasta perioada va fi cuprinsa in intervalul 15 – 16℃ , iar udarile se vor efectua cel mult o data pe saptamana, cu cantitati reduse de apa. Dupa aparitia pedunculilor florali se va opta pentru oprirea perioadei de repaus, revenind la schema generala de udare, atat ca volum cat si ca frecventa, precum si la temperaturile curente de crestere, indicate anterior.
Dupa inflorire, se recomanda indepartarea pedunculilor florali si efectuarea transplantarilor, acolo unde este cazul, urmata de mentinerea plantelor fara apa pentru o perioada de timp, pentru a oferi o perioada de odihna si refacere ulterior infloririi abundente, insa si pentru a permite aclimatizarea dupa replantare. Exceptie in acest caz face specia Miltonia warscewiczii, la care nu se va opta pentru indepartarea pedunculilor florali, ci doar a florilor, intrucat aceasta specie va produce in mod repetat pedunculi noi laterali, din cei deja existenti, iar acestia vor inflori la randul lor, fara a fi necesara asigurarea unei perioade de repaus.
Θέλεις να δεις περισσότερα άρθρα και να αποκτήσεις περισσότερες γνώσεις; Αυτό το άρθρο προσφέρεται δωρεάν, αλλά μπορείς να υποστηρίξεις secretgarden.ro με μια αξιολόγηση εδώ:
Google: Αξιολόγηση στο Google
Facebook: Αξιολόγηση στο Facebook