Αυτό το γένος ορχιδέων περιλαμβάνει είδη με εντυπωσιακή εμφάνιση, χωρίς φύλλα τουλάχιστον σε μια περίοδο της ανάπτυξης και εξέλιξής τους, τα φυτά μοιάζουν με ριζικά συσσωματώματα, φορτωμένα με ανθοφόρους βλαστούς κατά την περίοδο της άνθισης, γεγονός που δικαιολογεί την κοινή ονομασία "φαντασματική ορχιδέα".
Από συστηματική άποψη, το γένος Chiloschista, που περιγράφηκε από τον διακεκριμένο Βρετανό βοτανολόγο και ορχιδεολόγο John Lindley το 1832, ανήκει στη φυλή Vandeae, υποφυλή Sarcanthinae, και το όνομά του προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά, όπου «cheilos» σημαίνει λάβιο, και «schistos» σημαίνει διαιρεμένο, υποδεικνύοντας ότι τα είδη του γένους χαρακτηρίζονται από την παρουσία ενός διαιρεμένου λάβιου. Το γένος Chiloschista είναι στενά συγγενικό με το γένος Sarcochilus, αλλά διαφέρει από αυτό στο ότι τα είδη του Chiloschista παρουσιάζουν περιοδική απώλεια φύλλων και διαφορές στην ανατομία του λάβιου.
Στην πραγματικότητα, ορισμένα είδη αυτού του γένους παράγουν φύλλα, αλλά αυτά χάνονται στα πρώιμα στάδια ανάπτυξης.
Γενικά, τα φυτά παρουσιάζονται με τη μορφή συμπαγών, μαζικών ριζικών συστάδων που αναδύονται από έναν συμπαγή κεντρικό άξονα, που αντιπροσωπεύεται από τον βλαστό. Όταν υπάρχουν φύλλα, αυτά αναδύονται από αυτόν τον κεντρικό άξονα, με μήκος 2,5 – 5 εκ. και πλάτος 1 εκ., αλλά τα φυτά τα χάνουν πριν από την περίοδο ανθοφορίας. Οι ταξιανθίες συνήθως συγκεντρώνονται σε κρεμαστούς βλαστούς που μπορεί να φέρουν λίγα έως πάρα πολλά μικρά λουλούδια, με εντυπωσιακή εμφάνιση και χρωματισμό που ποικίλλει από κρεμ άσπρο έως πρασινωπό και μέχρι σκούρο καφέ-κόκκινο. Προς το παρόν είναι γνωστά 19 είδη του γένους Chiloschista, με τα πιο γνωστά στο χορηγικό εμπόριο να είναι τα Chiloschista lunifera, C. usneoides, C. viridiflava, C. trudelii, C. exuperei, C parishii.
Η γεωγραφική κατανομή του γένους καλύπτει τη Μιανμάρ, την Ταϊλάνδη, το Λάος και τις γειτονικές περιοχές στη νοτιοανατολική Ασία. Οι καλλιεργητικές απαιτήσεις για τα είδη αυτού του γένους απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή στις ελάχιστες θερμοκρασίες, οι οποίες δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πέφτουν κάτω από 15 – 18 ℃, αν και τα είδη προτιμούν υψηλές θερμοκρασίες, έως και πάνω από 30 ℃, μοιάζοντας σε αυτό το σημείο με τα είδη των γένων Vanda, με τα οποία συγγενεύουν, ή με τα είδη του Cattleya. Επειδή είναι είδη που αγαπούν υψηλά επίπεδα υγρασίας, πάνω από 70%, για τα οποία συνιστώνται συχνές αρδεύσεις, επιτρέποντας όμως στις ρίζες να στεγνώσουν πριν από την επόμενη παροχή νερού, είναι αυτονόητο ότι ο αερισμός πρέπει να είναι έντονος, ώστε να μην ευνοείται η ανάπτυξη μυκητιασικών και βακτηριακών ασθενειών. Είναι προτιμότερο η άρδευση να γίνεται το πρώτο μέρος της ημέρας, για να αποφεύγεται η στάση του νερού κατά τη διάρκεια της νύχτας, όταν οι θερμοκρασίες πέφτουν.
Οι τιμές της φωτεινής ακτινοβολίας θα κυμαίνονται στο ανώτερο εύρος, από 15000 έως 35000 lux, παρόμοια με τα είδη vanda, cattleya και oncidium, αποφεύγοντας όμως το άμεσο φως (60 – 70% σκίαση), καθώς αυτό μπορεί να προκαλέσει εγκαύματα στις ρίζες.
Για τη λίπανση, που θα χορηγείται συχνά αλλά αραιωμένη, στο 10 – 25% των συνιστώμενων συγκεντρώσεων από τους παραγωγούς, προτιμάται ένα ισορροπημένο λίπασμα με τύπο 1 – 1 – 1. Τα είδη Chiloschista ανέχονται πολύ άσχημα τις μεταφυτεύσεις, γι' αυτό συνιστάται να μην διαιρούνται τα φυτά που καλλιεργούνται σε πλαστικές, κεραμικές, ξύλινες, φλοιώδεις ή φελλοειδείς πλάκες. Τα φυτά που καλλιεργούνται για ασεξουαλική αναπαραγωγή δεν θα τοποθετούνται σε γλάστρες, αλλά απλώς θα τοποθετούνται σε πλαστική βάση. ΔΕΝ συνιστάται η τοποθέτησή τους σε υπόστρωμα από βρύα sphagnum, καθώς η στασιμότητα της υγρασίας στην περιοχή των ριζών οδηγεί εύκολα σε απώλεια των φυτών λόγω εμφάνισης μυκητιασικών και βακτηριακών ασθενειών.
Λόγω της ιδιαιτερότητας των ειδών αυτού του γένους, που αντισταθμίζουν την έλλειψη φύλλων πραγματοποιώντας φωτοσύνθεση στο επίπεδο του ριζικού ιστού, είναι απαραίτητο οι ρίζες να παραμένουν πάντα γυμνές, ακάλυπτες, και να έχουν πρόσβαση στο φως. Αυτή η πτυχή υποδεικνύει την αδυναμία καλλιέργειας αυτών των ειδών σε γλάστρες. Προτιμάται η τοποθέτησή τους σε λείες υποστρώσεις, που προτιμώνται περισσότερο από τις τραχιές επιφάνειες, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν βλάβες στο στρώμα του velamen. Η επανατοποθέτηση ή μετακίνηση των δειγμάτων συνιστάται μόνο κατά την περίοδο έναρξης νέας ριζικής ανάπτυξης, που θα επιτρέψει την προσκόλληση σε νέο υπόστρωμα.
Θέλεις να δεις περισσότερα άρθρα και να αποκτήσεις περισσότερες γνώσεις; Αυτό το άρθρο προσφέρεται δωρεάν, αλλά μπορείς να υποστηρίξεις secretgarden.ro με μια κριτική εδώ:
Google: Κριτική στο Google
Facebook: Κριτική στο Facebook