Planten die bijzonder aantrekkelijk zijn door de speciale geur van de bladeren en hun bijzondere uiterlijk, die met succes zowel binnenshuis het hele jaar door als in tuinen of op terrassen van maart – april tot oktober kunnen worden gekweekt, geurende geraniums zijn misschien het best bekend door de variëteit met citroengeur, met afwerende eigenschappen tegen insecten, vooral muggen.
De meeste variëteiten die in de tuinbouw worden gekweekt, zijn hybriden waarbij een van de ouderlijke soorten Pelargonium graveolens is, een Zuid-Afrikaanse soort met een inheems verspreidingsgebied in de Kaapprovincie en de noordelijke provincies van Zuid-Afrika, Zimbabwe en Mozambique. Naast deze soort worden andere taxa die worden gebruikt bij het creëren van deze hybriden vertegenwoordigd door Pelargonium crispum, P. tomentosum, P. capitatum en P. radens.
Het volledige aanbod geraniums van Secret Garden is hier beschikbaar (link).
Het kweken van geurende geraniums begon in Europa in de 18e eeuw, toen de eerste planten in Engeland arriveerden, waar men begon met het creëren van hybriden, aanvankelijk gekweekt voor hun bloemen. In de loop van de tijd werd de interesse van de kwekers echter gevangen door de geur van de bladeren, een aspect dat veel belangrijker werd dan de kleur en anatomie van de bloem. Zo werden geurende geraniums zeer gewaardeerd en kregen ze de beste locaties in kastelen en landhuizen, van waaruit ze hun geur verspreidden, onaangename geuren in woningen bedekten en zo de eerste vorm van interieurverfrissers vormden, waardoor hun aanwezigheid in de huizen van de adel snel een noodzaak werd. Naarmate de teelt vorderde en zich ontwikkelde, werden geurende geraniums ook toegankelijk voor lagere sociale klassen en werden ze een van de meest geliefde kamerplanten.
Wat betreft teelt en verzorging zijn geurende geraniums misschien wel een van de gemakkelijkste kamerplanten, en ze kunnen met succes zelfs de eerste tuinbouwinspanningen van een beginnende hobbyist bekronen.
Ze zijn buitengewoon droogtetolerant en hebben meestal slechts één keer per week water nodig, wat gebeurt door de pot onder te dompelen en vervolgens het overtollige water te laten weglopen. De volgende bewatering wordt pas aanbevolen als het substraat aanzienlijk is opgedroogd. In de winter wordt de watergift aanzienlijk verminderd, waarbij alleen voldoende water wordt gegeven om het substraat vochtig te houden.
Geurende geraniums houden van fel licht, ook in de winterperiode bij binnenkweek. Als ze in de tuin worden geplant, zijn een paar uur direct zonlicht voldoende voor optimale groei, omdat de planten geen overmatige blootstelling aan lichtstraling gedurende de hele dag waarderen. Bij plaatsing in de tuin worden locaties vermeden die te veel opwarmen, en het referentietemperatuurbereik voor hun groei is 16 – 25 ℃.
Voor bemesting worden evenwichtige formules gebruikt, met maandelijkse toediening, maar de concentratie van de meststof wordt teruggebracht tot 50% van de door de fabrikant aanbevolen dosis.
Wat indrukwekkend is aan de geurende Pelargonium-soorten is de enorme variabiliteit in de vorm en kleur van het blad, wat het vaak gemakkelijker maakt om de soorten te identificeren, zelfs zonder bloemen. Als we bedenken dat deze diversiteit aan vormen en kleuren ook wordt weerspiegeld in de sterke aroma's, die variëren van citrus (citroen, sinaasappel), roos, kaneel, appel, munt tot zelfs minder gebruikelijke geuren zoals chocolade of cola, is het gemakkelijk te begrijpen waarom elke liefhebber van kamerplanten minstens een paar exemplaren in zijn collectie moet hebben. Naast de esthetische waarde en de bijzondere geur, onderscheiden de geurende geraniums zich ook door praktische, medicinale of cosmetische eigenschappen, dankzij de vluchtige oliën in de haartjes op de bladeren. Het aanraken of zelfs direct aanbrengen op de huid door wrijving van de bladeren zal de oliën op de huid vrijgeven, waarbij naast het parfum ook de kalmerende en insectenwerende eigenschappen worden overgedragen. Omdat de bladeren van deze planten ook worden gebruikt om dranken, zoetigheden, taarten, jam en confituur te aromatiseren, lenen ze vaak hun antibacteriële en ontstekingsremmende eigenschappen aan deze producten. De bladeren van geurende geraniums worden vaak gebruikt om hoest te verzachten.
De naam van het geslacht (Pelargonium), wat ooievaar in jas (pelargos) betekent, verwijst naar de vorm van de vrucht, die door de oudheid werd vergeleken met de snavel van een ooievaar. De soortnaam, graveolens, verwijst naar de sterke geur van de bladeren.
De tot nu toe bekende geurende hybriden zijn de volgende:
- P. "Graveolens" (of Pelargonium graveolens hort.) - een soort met rozengeur, waarschijnlijk een hybride tussen P. graveolens en P. radens of P. capitatum. Deze cultivar wordt vaak ten onrechte geïdentificeerd als de botanische soort Pelargonium graveolens. Het belangrijkste verschil tussen de soort en deze cultivar is de mate van splitsing van de bladlobben. De botanische soort heeft 5 bladlobben, terwijl de cultivar er 10 heeft.
- P. "Citrosum" – een cultivar van geurende geraniums met een citrusachtige, citroenachtige geur, vergelijkbaar met P. "Graveolens", met bekende insectenwerende eigenschappen en bijzonder gewaardeerd om het verdrijven van muggen. Hoewel er geruchten circuleren dat deze plant genetisch gemodificeerd zou zijn door het invoegen van genen van de soort Cymbopogon citratus (citronella), is dit zeer onwaarschijnlijk en bestaat het waarschijnlijk uit een "stedelijke mythe".
- P. "Cinnamon Rose" – een variëteit van P. graveolens met kaneelgeur.
- P. "Dr Westerlund" – een hybride van P. graveolens met een geur van citroen en roos, zeer vergelijkbaar met P. "Graveolens".
- P. "Graveolens Bontrosai" – een genetisch gemodificeerde hybride van P. graveolens, met kleine en achterwaarts gedraaide bladeren, met frequente bloei waarbij de bloemen niet volledig opengaan. In de VS staat hij bekend als P. "Colocho".
- P. "Grey Lady Plymouth" – Hybride met een geur van citroen en roos, vergelijkbaar met P. "Lady Plymouth", maar met grijs-groene bladeren die een indrukwekkend contrast bieden in een bed of in een plantenbak gekweekt met meerdere geurende geraniumvariëteiten.
- P. "Lady Plymouth" – een overheersende geur van munt en vaag rozen, de taxon vertoont sterke gelijkenissen met P. graveolens, en valt op door zijn populariteit dankzij de muntachtige geur, het is een hybride van P. radens.
- P. 'Lara Starshine' – cultivar van P. graveolens, met citroen- en rozengeur, vergelijkbaar met P. 'Graveolens' maar met een veel intensere citrusgeur en bloemen in roze-rode kleur, gekweekt door de Australische tuinier Cliff Blackman.
- P. 'Lucaeflora' – de krachtige geur van roos, die bij deze hybride van P. graveolens niet vergezeld gaat van een citrusaroma, evenals de grotere gelijkenis met de botanische soort dan met andere tuinbouwsoorten, maken deze taxon tot een favoriet onder verzamelaars.
- P. × melissinum – een pelargonium met de geur van Melissa officinalis (citroenmelisse), is een hybride tussen P. crispum en P. graveolens.
- P. 'Mint Rose' – het parfum combineert noten van roos en munt in deze hybride van P. graveolens die erg lijkt op P. 'Lady Plymouth' maar zonder de bekende variegatie en zonder de citroengeur daarvan.
- P. 'Secret Love' – een ongebruikelijke geur van eucalyptus, is het ultieme argument om voor deze hybride van P. graveolens te kiezen die bloemen heeft in lichtroze kleur.
- P. 'Van Leeni' – een hybride met een aroma van citroen en roos van P. graveolens, vergelijkbaar met P. 'Graveolens' en P. 'Dr Westerland'.
Wil je meer artikelen zien en meer kennis opdoen? Dit artikel wordt gratis aangeboden, maar je kunt ondersteunen secretgarden.ro cu o recenzie aici:
Google: Beoordeling op Google
Facebook: Beoordeling op Facebook