Gatunek botaniczny występujący na wyspach Andaman i Nicobar, na Borneo, gdzie zasiedla obszary na niskich wysokościach, między 0 a 100 m, Phalaenopsis speciosa jest znany również pod następującymi synonimami: Phalaenopsis speciosa subvar. christiana (Rchb.f.) A.H.Kent 1891; Phalaenopsis speciosa subvar. imperatrix (Rchb.f.) A.H.Kent 1891; Phalaenopsis speciosa var. christiana Rchb.f 1882; Phalaenopsis speciosa var. imperatrix Rchb.f. 1882; Phalaenopsis speciosa var. maculata Gower 1890; Polychilos speciosa (Rchb. f.) Shim 1982.
Charakteryzuje się średnią wielkością, około 15 – 20 cm wysokości oraz obfitością pędów kwiatowych, w liczbie 2 – 5, które wyrastają bocznie na krótkich łodygach, z kątów liści górnej części strefy przyczepu płaskich korzeni. Liście, w liczbie 5 – 9, owalne do owalnie lancetowatych, długości 10 - 25 cm, z wąską podstawą, mają lekko zaostrzony wierzchołek. Pędy groniaste lub wiechowate, łukowate, zwisające, o długości przekraczającej liście, często ponad 25 cm, noszą liczne imponujące kwiaty o średnicy 4 – 5 cm, woskowe, pachnące, z delikatnymi nutami. Kolor kwiatów jest przedmiotem wyjątkowej zmienności, mogą występować purpurowe, czerwone, różowe, białe obszary lub kombinacje tych kolorów. Kwitnienie odbywa się najczęściej od końca wiosny do początku zimy.
Istnieje wiele nagradzanych odmian, zwłaszcza ostatnio, gdy ten gatunek zaczął przyciągać uwagę hodowców ze względu na dużą zmienność kolorystyki kwiatów. Wśród nich wymieniamy: Phal. speciosa var. christiana "Magnifico" (2 nagrody w 2010) Phal. speciosa var. christiana "Jennifer Weseloh" (2015) Phal. speciosa "Jiaho Coffee" (2014) Phal. speciosa "Struber Pinky" (2014) Phal. speciosa "Gig" (2013) Phal. speciosa var. christiana "Crystelle" (2013) Phal. speciosa "Jiaho Red Ball" (2012) Phal. speciosa var. christiana "C 1" (2011) Phal. speciosa "Orchidglade" (1960)
Warunki wzrostu dla tego gatunku są identyczne jak dla gatunku Phalaenopsis tetraspis, które zasiedla te same ekosystemy co Phalaenopsis speciosa.
Update: Phalaenopsis speciosa został zsynonimizowany z Phalaenopsis tetraspis. Obie nazwy są obecnie uważane za synonimy.
Natężenie światła powinno mieścić się w zakresie półcienia, z wartościami 18000 – 22000 luksów, przy idealnym fotoperiodzie 12 godzin dziennie. Podlewanie należy wykonywać co tydzień, a nawożenie co trzecie podlewanie.
Temperatura może być stała przez cały rok, wynosząc 22 - 28 ℃ w ciągu dnia oraz 18 – 22 ℃ w nocy. Idealnie jest zapewnić różnicę 3 – 4 ℃ między temperaturami nocnymi a dziennymi, co sprzyja kwitnieniu.
Uprawa może odbywać się w tradycyjnym systemie, w plastikowych lub ceramicznych doniczkach z otworami, z korą sosnową o średnich rozmiarach (2 – 4 cm), w takim przypadku należy zapewnić wilgotność powietrza na poziomie 55 – 60%. Jeśli wybierze się system uprawy na płytkach z gołymi korzeniami, konieczne będzie zwiększenie wilgotności do 70% oraz umieszczenie niewielkiej ilości mchu sphagnum pod korzeniami, aby utrzymać wilgotność.
Podlewanie należy przeprowadzać dopiero po stwierdzeniu wyschnięcia podłoża, w odstępach około tygodnia lub dłuższych, zwracając szczególną uwagę na wodę, która może zatrzymywać się między liśćmi i powodować choroby grzybowe oraz bakteryjne. Nawożenie można stosować co trzecie podlewanie, w rozcieńczeniach 50% zalecanych przez producenta.
Specja nie wymaga okresu spoczynku do wywołania kwitnienia, jednak jest ono stymulowane przez gwałtowne różnice temperatur między dniem a nocą.
Chcesz zobaczyć więcej artykułów i zdobyć więcej wiedzy? Ten artykuł jest dostępny za darmo, ale możesz wesprzeć secretgarden.ro z recenzją tutaj:
Google: Recenzje w Google
Facebook: Recenzje na Facebooku