Maxillaria variabilis (Bateman ex Lindl. 1837) - gatunek botaniczny o małych rozmiarach, występujący w Meksyku (Chiapas, Colima, Durango, Guerrero, Hidalgo, Jalisco, México), Gwatemali, Belize, Salwadorze, Hondurasie, Nikaragui, Kostaryce, Panamie, Kolumbii i Ekwadorze, gdzie zasiedla stanowiska naziemne, litofilne lub epifityczne, na gatunkach liściastych, zwłaszcza dębach, lub u ich podstaw, na pojedynczych drzewach na łąkach i pastwiskach, w lasach otwartych lub gęstych, o wysokiej wilgotności, na wysokościach od 500 do 2500 m.
Opisany przez Batemana według Lindleya w 1837 roku, takson ten ma następujące ważne synonimy: Maxillaria angustifolia Hooker 1841; Maxillaria chiriquensis Schlechter 1922; Maxillaria lyoni Lindley 1845; Maxillaria panamensis Schltr. 1922; Maxillaria revoluta Kl. 1852; Maxillaria variabilis subvar. lutea A.H.Kent 1893; Maxillaria variabilis var. unipunctata Lindl. 1838; Maxillariella panamensis (Schltr.) Szlach. & Sitko 2012; Maxillariella variabilis (Bateman ex Lindl.) M.A. Blanco & Carnevali 2007; Maxillariella variabilis var. unipunctata (Lindl.) Solano 2011. Maxillaria curtipes jest innym często wskazywanym synonimem, jednak zaleca się ostrożność do czasu solidnych weryfikacji i rewizji. Gatunek odróżnia się od podobnych gatunków M. Caespitifica przez różne kwiaty - u tego ostatniego są one mniejsze i zielone - oraz od gatunku Costaricensis przez kwiaty w kolorze zielono-kremowym, cętkowane na czerwono, oraz przez preferencję drugiego gatunku do znacznie wilgotniejszych obszarów.
Gatunek o małych rozmiarach (4 - 21 cm wysokości) posiada pojedyncze liście, przypominające nieco źdźbła trawy, liniowe lub liniowo-oblancetowate, ostre do tępych, o długości 3 - 15 cm, osadzone na szczycie rozstawionych pseudobulw eliptycznych, o długości 1,3 - 6,4 cm, pokrytych kilkoma pochwiami, wyrastających z liniowych lub rozgałęzionych kłączy. Kwitnienie występuje przez cały rok, u podstawy kwiatów znajdują się włókniste pochwy otaczające delikatne ogonki kwiatowe o długości 5 cm, z pojedynczymi kwiatami otoczonymi kilkoma cienkimi, przezroczystymi, lancetowatymi pochwiami. Kolorystyka kwiatów utrzymujących się przez długi czas jest zróżnicowana, od prawie czarnego, indygo, fioletu, bieli, żółci, z lub bez czerwonych plam centralnych, żółto-zielonkawych, a ich średnica wynosi zazwyczaj 2 cm. Wygląd jest błyszczący, niemal woskowy, a wargowata część kwiatu (labellum) może być czerwona w przypadku odmian o jasnej kolorystyce, podczas gdy u okazów o ciemnych barwach jej kolor jest podobny do koloru korony.
Zalecany poziom natężenia światła dla tego gatunku mieści się w przedziale 18000 - 30000 luksów, z umiarkowanym, dobrze rozproszonym światłem, ponieważ bezpośrednie działanie promieni słonecznych może powodować oparzenia, które zniszczą roślinę. Zaleca się zapewnienie efektywnej wentylacji.
Zalecana temperatura wzrostu powinna mieścić się w zakresie 25 - 28 ℃. Preferuje się, aby roślina była umieszczona w środowisku umożliwiającym naturalny spadek temperatury w nocy (balkon/taras itp.) - różnice temperatur pomagają roślinie i stymulują kwitnienie.
Latem i na początku jesieni zaleca się utrzymanie wilgotności powietrza na poziomie 60 - 75%, co można osiągnąć poprzez okresowe zraszanie lub za pomocą nawilżacza, natomiast od końca jesieni do wiosny wilgotność powinna być obniżona do 55 - 60%.
Do uprawy gatunku preferuje się pojemniki z efektywnym drenażem - na przykład plastikowe kosze lub doniczki z odpowiednią ilością otworów, które pozwolą na szybki odpływ wody i odpowiednią aerację podłoża. Środowisko uprawy będzie stanowić kora iglasta o średniej lub nawet dużej granulacji, kawałki włókna kokosowego o dużej średnicy
Irigarea se realizeaza moderat spre abundent (in contextul unui substrat cu drenaj bun), incepand cu a doua jumatate a primaverii si pana toamna devreme, fiind redusa rapid si semnificativ in urmatoarele 5 - 6 luni, pentru a corespunde perioadelor de ploi abundente urmate de seceta, din mediul natural. Schema de udare se va relua odata cu trecerea primei jumatati a primaverii urmatoare.
Fertilizarea se va efectua la concentratie de 25 - 50 % din doza recomandata pe flacon, in perioada cresterii active, utilizand pe tot parcursul anului un fertilizant echilibrat; se poate utiliza insa o varianta suplimentata cu azot din primavara pana la mijlocul verii, ce va fi uterior inlocuita de o formula bogata in fosfor, de la mijlocul verii pana la sfarsitul toamnei. In perioada rece se va sista fertilizarea.
Perioada de repaus din iarna se va asigura prin reducerea administrarii apei si sistarea fertilizarii, insa se va avea grija sa nu se permita uscarea completa a substratului. Totodata, se recomanda pulverizari ocazionale in timpul diminetii si udari rare si superficiale, doar in caz de necesitate. Pulverizarile ar trebui sa asigure tot necesarul de apa in perioada de repaus.
Vrei sa vezi mai multe articole si sa acumulezi mai multe cunostinte? Acest articol este oferit gratuit, insa poti sustine secretgarden.ro z recenzją tutaj:
Google: Recenzje w Google
Facebook: Recenzje na Facebooku