Masdevallia ignea - Charakterystyka i przewodnik pielęgnacji

Masdevallia ignea

Gatunek botaniczny z rodzaju Masdevallia, originara din Cordiliera Estica a Columbiei, Masdevallia ignea populeaza zone la altitudini cuprinse intre 2600 si 3800 m.

Niewielka takson, preferujący chłodny klimat i stanowiska lądowe, Masdevallia ignea różni się od większości storczyków brakiem organów magazynujących wodę i substancje odżywcze, przetrwanie gatunku zależy wyłącznie od dostępności niezbędnych zasobów, co wskazuje hodowcy na konieczność częstego stosowania nawozu i częstego podlewania.

Orchidea Masdevallia ignea 

Uznane synonimy dla tego gatunku to Masdevallia boddaertii Linden ex André 1879; Masdevallia ignea f. citrina (Stein) O.Gruss & M.Wolff 2007; Masdevallia ignea var. armeniaca B.S.Williams 1894; Masdevallia ignea var. aurantiaca B.S.Williams 1894; Masdevallia ignea var. boddaertii Linden ex André 1879; Masdevallia ignea var. citrinaStein 1892; Masdevallia ignea var. coccinea Stein 1892; Masdevallia ignea var. goorii Sander 1901; Masdevallia igneavar. grandiflora B.S.Williams 1894; Masdevallia ignea var. hobartii Stein 1892; Masdevallia ignea var. marschallianaRchb.f. 1872; Masdevallia ignea var. massangeana B.S.Williams 1887; Masdevallia ignea var. pulchra Vuylsteke ex Cogn. 1897; Masdevallia ignea var. rubescens Linden ex Kraenzl. 1925; Masdevallia ignea var. splendens Stein 1892; Masdevallia ignea var. stobartiana Rchb.f. 1881; Masdevallia ignea var. superba Linden ex Kraenzl. 1925; Masdevallia ignea var. tomasonii Gentil 1907; Masdevallia ignea var. vuylstekeana Cogn. 1897;

Anatomicznie, Masdevallia ignea ma silne, wzniesione pędy, u podstawy pokryte 2-3 rurkowatymi pochwiami, które noszą wzniesione, eliptyczno-lancetowate do podłużno-lancetowatych, skórzaste, ciemnozielone liście, wąsko klinowate u dołu, gdzie wyróżnia się bruzdowany ogonek liściowy. Kwiaty są pojedyncze, umieszczone na szczycie stosunkowo długich pędów kwiatowych, około 30–37,5 cm, które rozwijają się znacznie ponad liście i wyrastają u podstawy liści. Mają imponujący czerwony kolor, który nawiązuje, przez nazwę gatunkową, do koloru ognia - ignis; mogą pojawiać się 2-3 razy w ciągu roku, jednak masowe kwitnienie jest zdecydowanie związane z końcem grudnia.

 

Wzbogacanie kolekcji okazów jest wyjątkowo łatwe, wymagając jedynie podziału kęp, pod warunkiem, że dla każdego podziału zachowa się co najmniej 5-6 pędów oraz wystarczająco rozwinięty system korzeniowy, aby umożliwić przetrwanie roślin. Idealnym momentem na tę operację jest pora chłodna, kiedy można uniknąć stresu związanego z adaptacją do wysokich temperatur, co pozwala roślinom łatwiej się przystosować.

W naturze gatunek występuje w zacienionych miejscach, z natężeniem światła około 13000 luksów, podobnym do natężenia światła potrzebnego dla gatunków Phalaenopsis, ale może tolerować wartości do 37000 luksów na górnej granicy zakresu, dlatego w okresie ciepłym zaleca się unikanie nadmiernej ekspozycji roślin na bardzo silne światło, zwłaszcza gdy jest ono związane ze wzrostem temperatury. W uprawie rośliny rozwijają się bardzo dobrze w warunkach światła sztucznego z użyciem standardowych świetlówek fluorescencyjnych oraz na parapetach okien z ekspozycją wschodnią lub południową (zacienioną).

Temperatura odpowiednia do wzrostu tego gatunku będzie chłodna do umiarkowanej, rośliny nie mogą długotrwale znosić wysokich temperatur, co objawia się spowolnieniem wzrostu lub jego zatrzymaniem. Chłód w ciągu wieczoru daje znakomite rezultaty w zakresie zdolności taksonu do tolerowania wysokich temperatur. Idealna temperatura nocna wynosi 12 - 15 °C, dzienna zaś 18 - 23 °C. Aby obniżyć temperaturę, można używać nawilżaczy lub tac do odparowywania wody, które również pomagają utrzymać wysoką wilgotność odpowiednią dla tego gatunku. Zaleca się unikanie dziennych temperatur powyżej 27 °C. W przypadku gorących okresów latem zaleca się trzymanie roślin w cieniu, aby zmniejszyć stres termiczny i obniżyć temperaturę na poziomie liści.

Odpowiednie nawadnianie jest kluczowym czynnikiem w uprawie gatunków Masdevallia. Idealny zakres to 60 - 80% - w tym celu można używać tac z żwirem i wodą, na których można umieścić pojemniki uprawowe. Latem zaleca się częste podlewanie przez zanurzenie, co również pomaga obniżyć temperaturę roślin. Nigdy nie wolno dopuścić do całkowitego wyschnięcia korzeni przed kolejnym podlewaniem. Przy zapewnieniu odpowiedniego drenażu dozwolone jest utrzymywanie korzeni stale wilgotnych. Jeśli chodzi o system korzeniowy, Masdevallia jest stosunkowo podobna do gatunków z rodzaju Paphiopedilum, posiadając delikatne struktury w postaci świecących włosków na poziomie korzeni.

Aby uniknąć chorób i rozwoju infekcji grzybiczych lub bakteryjnych, których występowanie wzrasta w wilgotnym środowisku niezbędnym do uprawy gatunków Masdevallia, dobra wentylacja jest kluczem do sukcesu. Jednocześnie okresowe zraszanie liści pomaga utrzymać odpowiedni poziom wilgotności i nawilżenia.

Nawożenie należy stosować regularnie, rozcieńczonym roztworem, w okresie aktywnego wzrostu roślin. Zaleca się stosowanie nawozów o składzie 30 - 10 - 10 co dwa tygodnie, jeśli rośliny są uprawiane w podłożu z kory, oraz nawozów o składzie 20 - 20 - 20 dla roślin uprawianych w innych typach podłoży. W przypadku pochmurnej pogody nawożenie można stosować co miesiąc. Masdevallia nie przystosowuje się dobrze do twardej wody, co wymaga jej częściowego lub całkowitego zdemineralizowania przez odstawienie lub gotowanie. Woda deszczowa i woda ze stopionego śniegu są idealne do tego celu, jednak dostępną i powszechnie używaną alternatywą jest woda demineralizowana, stosowana do samochodów. Zalecane rozcieńczenie nawozu to 25% stężenia podanego przez producenta, szczególnie w przypadku twardej wody. Po nawożeniu zaleca się podlewanie przez zanurzenie, aby zmniejszyć ilość niewchłoniętego nawozu.

Zalecane podłoże to torfowiec sphagnum, który należy stosować przy każdej wymianie doniczki, zabieg ten powinien być wykonywany częściej niż w przypadku innych gatunków storczyków, przynajmniej raz na 1 - 2 lata, zanim podłoże zacznie się rozkładać. Zaleca się stosowanie podłoży o drobnej strukturze, takich jak kora o drobnej granulacji, ewentualnie w mieszance z torfowcem sphagnum. Przy wymianie doniczek i dzieleniu kęp zaleca się umieszczanie nowych przyrostów jak najdalej od krawędzi naczynia, aby umożliwić ich rozwój w jak największej liczbie, bez ograniczeń ze strony pojemnika. Rośliny o wielokierunkowych przyrostach powinny być umieszczone w centrum naczynia, z dbałością o to, aby korzenie znajdowały się powyżej i wokół ilości podłoża umieszczonego wcześniej w doniczce, a następnie były przykryte podłożem aż do wypełnienia doniczki. Przy stosowaniu torfowca sphagnum zaleca się kontrolę stopnia jego rozkładu co najwyżej co 9 miesięcy.

Descopera oferta de Masdevallia si Dracula de la Secret Garden (link).

Vrei sa vezi mai multe articole si sa acumulezi mai multe cunostinte? Acest articol este oferit gratuit, insa poti sustine secretgarden.ro z recenzją tutaj:

Google: Recenzje w Google

Facebook: Recenzje na Facebooku