Coelogyne Fimbriata to bardzo popularny gatunek botaniczny o niewielkich kwiatach, niezwykle zmienny, co prowadziło do zamieszania wśród specjalistów, którzy początkowo opisywali odmiany jako różne gatunki, aż do momentu, gdy nowoczesne techniki analizy DNA wyjaśniły tę kwestię. Holenderska badaczka, dr Barbara Gravendeel, w swojej pracy doktorskiej zaleciła, aby większość gatunków z tej grupy, w tym fimbriata, fuliginosa, ovalis, padangensis i pallens, została włączona do gatunku Coelogyne fimbriata.
Ważne synonimy Coelogyne Fimbriata to Broughtonia linearis Wall. ex Hook.f. 1890; Broughtonia linearisWall. 1830; Coelogyne arunachalensis H.J.Chowdhery & G.D.Pal 1997; Coelogyne laotica Gagn. 1930; Coelogyne longiciliata Teijsm. & Binn. 1864; Coelogyne ovalis auct. non Lindley; Coelogyne padangensis J.J.Sm. & Schltr. 1911; Coelogyne primulina Barretto 1990; Coelogyne xerophyta Hand-Mazz. 1936; Pleione chinense Krzl. 1891; Pleione fimbriata [Lindley] Kuntz 1891.
Gatunek średniej wielkości, amfitolerancyjny względem temperatury, epifityczny lub litofityczny, występujący na zboczach i wapiennych skałach, w wąskich szczelinach, w Nepalu, Bhutanie, Fujian, Guangdong, Guangxi, Guizhou, Hainan, Jiangxi, Syczuanie, Xizang i Yunnan (Chiny), Hongkongu, północno-wschodnich Indiach, Mjanmie, Tajlandii, Półwyspie Malajskim, Kambodży, Laosie i Wietnamie, zasiedlający pierwotne, wiecznie zielone lasy liściaste na nizinach lub pierwotne lasy górskie na wysokościach od poziomu morza do 2300 m. W środowisku naturalnym ma szeroki zasięg, co stanowi podstawę dużej zmienności gatunku, oferując kolekcjonerom wiele kategorii. Coelogyne Fimbriata jest tak łatwa w uprawie, że była jedną z pierwszych orchidei eksportowanych z Chin do kolekcji brytyjskich w 1820 roku.
Gatunek posiada elipsoidalne pseudobulwy rozmieszczone w odległości 3 - 4 cm od siebie, z dwoma wierzchołkowymi liśćmi o kształcie oblong-eliptycznym, ostrymi, złożonymi, z pięcioma żyłkami, które stopniowo zwężają się ku podstawie, tworząc ogonek liściowy. Kwitnie jesienią na młodszych dojrzałych pseudobulwach, z kwiatostanami jedno- do trzykwiatowymi, umieszczonymi terminalnie na szczycie pseudobulw, z cienkimi łodygami o długości 4 - 5 cm, wzniesionymi, łamliwymi. Łodygi noszą kwiatostany groniaste z wąską pochewką u podstawy, a kwiaty długo utrzymują się i mają zapach piżma.
Poza tym, że jest gatunkiem charyzmatycznym ze względu na zwisający pokrój i wygląd kwiatów, Coelogyne fimbriata, jest również gatunkiem łatwym w uprawie, co przyczynia się do jej dużej popularności zarówno wśród początkujących pasjonatów, jak i doświadczonych hodowców.
Można ją uprawiać montowaną na płytkach drewnianych lub korze, lub w dowolnym rodzaju doniczek lub pojemników z szybkim drenażem wody, preferując cieniste, wilgotne miejsca, które nie są narażone na zamarzanie. Roślina szybko przekroczy granice pojemnika, niezależnie od jego rodzaju, jednak nie wymaga przesadzania, ponieważ jej zwisający pokrój i epifityczny tryb życia pozwalają na rozwój zwisających kłączy.
Coelogyne Fimbriata wymaga wysokiej wilgotności, aby pozostać zdrowa, ponieważ drastyczne wysuszenie powoduje degradację welamenu i śmierć korzeni. Aby zapobiec takim zdarzeniom, zaleca się umieszczenie doniczek w pobliżu tac z wodą wypełnionych żwirem lub kulkami glinianymi, które utrzymują wysoką wilgotność, ale nie pozwalają korzeniom na kontakt z wodą.
Do rozmnażania zaleca się dzielenie kłączy, pozostawiając wystarczająco dużo pseudobulw, aby umożliwić łatwą regenerację rośliny i jej aklimatyzację, ponieważ do czasu rozwoju nowych korzeni, rośliny podzielone będą odżywiać się substancjami odżywczymi zgromadzonymi w pseudobulwach. Zazwyczaj zaleca się zachowanie co najmniej 4 - 5 pseudobulw na podział. Najlepszym momentem na dzielenie roślin jest wczesna wiosna, gdy nowe przyrosty rozwijają się w pełni - wiosną, gdy większość gatunków storczyków kwitnie, Coelogyne fimbriata regeneruje się po długim kwitnieniu, wchodząc w okres spoczynku na kilka miesięcy; w tym czasie wiele liści żółknie i opada, dlatego konieczne jest ograniczenie podlewania, które zastępuje się zraszaniem nowych przyrostów.
Zaleca się sadzenie w wiszących koszach, tak aby rośliny i kwiaty mogły się równomiernie rozłożyć, pokrywając podłoże na 360°. Rośliny rosnące blisko innych mają tendencję do zajmowania ich doniczek.
Znana jest tylko jedna odmiana gatunku Coelogyne fimbriata: "Alba", o barwie bladożółto-białej, nie czysto białej, prawdopodobnie najbardziej znana odmiana, która jednak posiada liczne wariacje - ale biorąc pod uwagę badania Barbary Gravendeel, warto uwzględnić także taksony wcześniej uważane za gatunki: C. ovalis, fuliginosa, pallens.
Znane hybrydy tego gatunku to: Coelogyne Danielle de Prins (2001) - z Coelogyne speciosa jako rodzicem nasiennym; Coelogyne Orchideengarten Magdalene (2014) - z Coelogyne usitana jako rodzicem pyłkowym.
Preferuje silne światło i jest w stanie tolerować bezpośrednie słońce rano i wieczorem, jednak w gorące letnie popołudnia zaleca się uprawę tylko w świetle filtrowanym lub rozproszonym. Objawy przegrzania i nadmiaru światła u roślin są widoczne jako żółknięcie i przedwczesne opadanie liści oraz pojawienie się oparzeń słonecznych. Intensywne światło słoneczne jest podstawowym wymogiem dla uzyskania kwitnienia u tego gatunku, a przy niewystarczającym oświetleniu, zwłaszcza podczas rozwoju nowych przyrostów, kwitnienie całkowicie nie wystąpi z powodu niedorozwiniętych pseudobulw. Przez cały rok fotoperiod powinien wynosić minimum 10 godzin, idealnie 16 godzin. Idealny model utrzymania tego gatunku to kombinacja ekspozycji – na przykład początkowe utrzymanie jesienią i zimą na ekspozycjach południowych i zachodnich, a następnie przeniesienie roślin wiosną i latem na ekspozycje wschodnie i południowo-wschodnie; w przypadku utrzymania roślin przez cały rok na ekspozycjach północnych, konieczne będzie zdecydowane użycie sztucznego oświetlenia do uzupełnienia naturalnej ilości promieniowania świetlnego.
Zalecana temperatura wzrostu to 20 °C w ciągu dnia i 12 °C w nocy latem oraz 10 °C zimą, zarówno w dzień, jak i w nocy.
Gatunek lubiący wilgotność, ponieważ w naturalnym środowisku wilgotność względna rzadko spada poniżej 70%, wymaga zapewnienia dobrej wentylacji.
Zalecane podłoże dla tego gatunku to płytki z drewna lub kory, albo doniczki/naczynia o niskiej wysokości, z napowietrzonym podłożem, które utrzymuje wilgoć, takie jak kora sosnowa w mieszance z węglem drzewnym, suchymi paprociami, humusem, mchem sphagnum, w proporcji do 50%.
Orhideea Coelogyne Fimbriata nie toleruje dobrze przesadzania, reagując negatywnie utratą jednego lub dwóch kwitnień, dlatego zaleca się to tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne, na przykład w przypadku nadmiernego zasolenia podłoża, przy krytycznym wzroście pH (w zakresie 5,5 - 6,5). Najlepszym momentem na przesadzanie jest okres wiosenny.
Udarile se vor realiza in functie de temperatura generala a mediului: cu cat mai mare, cu atat mai abundente, mai ales in cazul exemplarelor montate pe plachete, unde va fi necesara aplicarea zilnica a udarilor in cursul diminetii - pentru a asigura uscarea radacinilor pana la venirea serii.
Dla storczyków w doniczkach pamiętaj, że nadmiar wody podczas podlewania musi swobodnie wypływać z pojemnika, bez zastojów, ponieważ korzenie roślin mogą bardzo łatwo gnić. Zaleca się względne wysychanie podłoża między podlewaniami, ale nie całkowite.
Nawożenie będzie stosowane co 1 - 2 tygodnie w okresie wzrostu, w zalecanym przez producenta stężeniu, zarówno dolistnie, jak i doglebowo, przez spryskiwanie liści rozcieńczonym nawozem. Zaleca się naprzemienne stosowanie metod nawożenia.
Okres spoczynku dla Coelogyne fimbriata przypada na zimę, kiedy to od połowy listopada rośliny będą umieszczone w miejscach o średnim oświetleniu, z ekspozycją północną lub wschodnią, a podlewanie zostanie ograniczone, a nawożenie wstrzymane. Idealna temperatura w tym okresie wynosi około 10 °C, zarówno w dzień, jak i w nocy. Podlewanie będzie tak dobrane, aby umożliwić całkowite wyschnięcie podłoża, dlatego w tym czasie wystarczą tylko 2 - 3 podlewania. Wraz z pojawieniem się nowych przyrostów okres spoczynku dobiegnie końca i powróci się do bieżącej rutyny. Brak kwitnienia może być spowodowany zbyt wysokimi temperaturami, niewystarczającym światłem lub stresem adaptacyjnym/ biologicznym, wywołanym złymi warunkami środowiskowymi, zmianami podłoża lub patologicznymi warunkami roślin.
Odkryj pełną ofertę storczyków od Secret Garden tutaj (link)
Chcesz zobaczyć więcej artykułów i zdobyć więcej wiedzy? Ten artykuł jest dostępny za darmo, ale możesz wesprzeć secretgarden.ro z recenzją tutaj:
Google: Recenzje w Google
Facebook: Recenzje na Facebooku