Γνωστά και ως ορχιδέες πασχαλίτσας, τα είδη του γένους Miltoniopsis, που περιγράφηκαν το 1889 από τον Alexandre Godefroy – Lebeuf, αριθμούν 5-6, αλλά έχουν δημιουργήσει πάνω από 2000 κηπουρικούς υβρίδια. Αν και αρχικά είχαν συμπεριληφθεί στο γένος Miltonia, αργότερα διαπιστώθηκε ότι μοιράζονται περισσότερες ομοιότητες με το γένος Odontooglossum. Από τα 5 – 6 γνωστά βοτανικά είδη, μόνο 3, συγκεκριμένα τα Miltoniopsis roezlii, Miltoniopsis Vexillaria και Miltoniopsis phalaenopsis, αποτελούν τα γονικά είδη που αποτέλεσαν τη βάση για τη δημιουργία του εντυπωσιακού αριθμού κηπουρικών υβριδίων.
Τα είδη προέρχονται από την Κόστα Ρίκα, τον Παναμά, τη Βενεζουέλα, την Κολομβία, τον Ισημερινό και το Περού, όπου απαντώνται σε περιοχές με υψόμετρο από 500 έως 2000 μέτρα και μεταβλητό κλίμα, από υγρούς, πολύ θερμούς λιβάδες έως σχετικά ψυχρά υγρά δάση ως ενδιάμεση ζώνη, κατοικώντας υγρά δάση με εύκρατο κλίμα.
Το βασικό χαρακτηριστικό όλων των προτιμώμενων τοποθεσιών είναι η αυξημένη υγρασία, καθώς σε αυτές τις περιοχές οι βροχές είναι συχνές καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, συνοδευόμενες συνήθως από έντονες αποθέσεις δροσιάς ή συχνές ομίχλες.
Επιφυτικά ή λιθοφυτικά είδη, τα μέλη του γένους Miltoniopsis διαφέρουν από τα είδη Miltonia λόγω της παρουσίας ενός μόνο φύλλου στην κορυφή του ψευδοβόλου, το οποίο περιβάλλεται από διακριτά φύλλα με εμφάνιση θηκών. Τα φυτά είναι μεσαίου μεγέθους, με συμμεταβλητή ανάπτυξη, με λεπτά, στενά, ανοιχτοπράσινα φύλλα, διατεταγμένα σε βεντάλια στη βάση των πεπλατυσμένων ψευδοβόλων, στις πιο επίπεδες περιοχές τους.
Η κύρια περίοδος ανθοφορίας διαρκεί από την άνοιξη έως το φθινόπωρο, αλλά ορισμένα είδη και το μεγαλύτερο μέρος των υβριδίων μπορούν να ανθίσουν οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου. Παράγουν ταξιανθίες με 3 έως 7 επίμονα άνθη, διάρκειας έως 5 εβδομάδων ή και περισσότερο, που μαραίνονται γρήγορα αν κοπούν, μεγάλα σε μέγεθος (7 – 8 εκ), αρωματικά, με επιβλητική εμφάνιση και ποικίλο χρωματισμό, από κίτρινο έως αποχρώσεις κόκκινου και μοβ.
Το γένος Miltoniopsis προτιμά χαμηλά επίπεδα φωτεινής ακτινοβολίας, από 9000 έως 15000 lux, χωρίς άμεση έκθεση στις ηλιακές ακτίνες, παρόμοια με τα είδη Paphiopedillum με κηλιδωμένα φύλλα, αλλά με σχετικά υψηλότερες τιμές από αυτές που συνιστώνται για τα είδη Phalaenopsis. Τους κρύους μήνες, μπορούν να αντέξουν ελαφρώς υψηλότερα επίπεδα φωτός, φτάνοντας έως και 18000 lux. Εξαιτίας του ότι οι απαιτήσεις τους σε φωτεινή ακτινοβολία είναι χαμηλές, τα είδη του γένους Miltoniopsis μπορούν να αναπτυχθούν χωρίς προβλήματα με τεχνητό φωτισμό, εφόσον διασφαλίζεται μέτριο έως υψηλό επίπεδο υγρασίας. Σε πολλές περιπτώσεις έχει παρατηρηθεί βελτίωση της ποιότητας των λουλουδιών όταν αυτά μεταφέρονται σε πιο σκιασμένες περιοχές αμέσως μετά το σχηματισμό των οφθαλμών.
Ένας δείκτης ότι τα φυτά λαμβάνουν αρκετό φως είναι το ανοιχτό πράσινο χρώμα των φύλλων. Τα ωχρά φύλλα υποδεικνύουν υπερβολικό φως, ενώ τα σκούρα πράσινα φύλλα δείχνουν ανεπαρκή επίπεδα αυτού του παράγοντα. Το ροζ ή κίτρινο-κόκκινο χρώμα των φύλλων υποδηλώνει την ανάγκη μείωσης της έντασης της ακτινοβολίας του φωτός. Το σωστό φως υποδεικνύεται από την εμφάνιση μιας αχνής, ελαφρώς ροζ απόχρωσης στα φύλλα. Συχνά, είναι δύσκολο να εξασφαλιστεί η απαιτούμενη ποσότητα φωτός που να προκαλεί άνθιση χωρίς να προκύψουν ωχρά φύλλα. Σε περίπτωση πολύ έντονου φωτός, τα φύλλα μπορεί να παρουσιάσουν ηλιακά εγκαύματα, ιδιαίτερα προς τα μέσα του καλοκαιριού.
Η θερμοκρασία στις περιοχές προέλευσης σπάνια ξεπερνά τους 27℃ κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ τη νύχτα μπορεί συχνά να πέσει έως και 10℃ ή χαμηλότερα. Το γένος Miltoniopsis αναπτύσσεται αποτελεσματικά σε θερμοκρασίες παρόμοιες με αυτές του γένους Odontoglossum, στο εύρος 6 – 25℃, αλλά μπορεί να αντέξει μεταβολές εκτός αυτού του εύρους για σύντομα χρονικά διαστήματα. Η ιδανική θερμοκρασία για ανάπτυξη και άνθιση είναι 23 – 25℃ κατά τη διάρκεια της ημέρας και 16 – 18 ℃ τη νύχτα, με διακύμανση περίπου 7 – 8 ℃. Σε περιπτώσεις κυρίως χαμηλών θερμοκρασιών, συνιστάται η μείωση της υγρασίας. Τα φυτά δεν εκτιμούν θερμοκρασίες πάνω από 25 ℃, απαιτώντας μείωση της έντασης του φωτός και αύξηση της υγρασίας για να αντέξουν αυτές τις συνθήκες. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η αντοχή σε υψηλότερες θερμοκρασίες αυξάνεται με την αύξηση της υγρασίας.
Η υγρασία που απαιτείται για την ανάπτυξη των ορχιδέων Miltoniopsis πρέπει να είναι υψηλή, ιδανικά σε συνδυασμό με άλλες φυτικές ειδών που προτιμούν υψηλή υγρασία σε μεγαλύτερες ομάδες. Οι βέλτιστες τιμές κυμαίνονται μεταξύ 70 – 80 %, με μέγιστες τιμές τη νύχτα έως 80 – 90 % και ελάχιστες τιμές κατά τις απογευματινές ώρες 50 – 60 %. Ωστόσο, τα είδη Miltoniopsis μπορούν να αντέξουν για σύντομα χρονικά διαστήματα υγρασία ακόμα και 20 %, υπό την προϋπόθεση συχνής άρδευσης. Για περιόδους με πολύ υψηλές θερμοκρασίες, συνιστάται το ψέκασμα των φύλλων και η τοποθέτηση των δοχείων ανάπτυξης σε δίσκους με χαλίκι ή κεραμικά σφαιρίδια γεμάτα με νερό. Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο είναι η ανάγκη για πολύ καλή αερισμό του αέρα, για την πρόληψη μυκητιασικών ασθενειών, καθώς τα είδη Miltoniopsis αναπτύσσονται φυσικά στο ανώτερο μέρος των κορών των δέντρων.
Υπάρχουν πολλές επιλογές για την καλλιέργεια των ειδών Miltoniopsis όσον αφορά την επιλογή υποστρώματος, του μέσου ανάπτυξης και των δοχείων. Όποια και αν είναι η προτιμώμενη επιλογή, θα αποφασιστεί με βάση τους συνδυασμούς που ευνοούν τη διατήρηση του νερού, επιτρέποντας ταυτόχρονα την ταχεία αποστράγγιση. Επειδή τα είδη έχουν σχετικά λεπτές ρίζες, θα επιλεγεί μέσο με μικρό μέγεθος κόκκων, τύπου φλοιού πεύκου Orchiata Precision, ή ειδικά παρασκευασμένα μέσα που να περιέχουν αναλογία 70% λεπτό φλοιό και 30% περλίτη (μπορείς να το αποκτήσεις από εδώ). Σε αυτό το μείγμα, κάποιοι καλλιεργητές προσθέτουν μερικές φορές αναλογία ξυλάνθρακα, για να ευνοήσουν την απορρόφηση του νερού και άλλων ουσιών και την σταδιακή απελευθέρωσή τους στο μέσο. Οι διαστάσεις των δοχείων καλλιέργειας δεν θα είναι πολύ μεγάλες, αλλά αρκετά ευρύχωρες ώστε να χωρούν τη ριζική μάζα και το υπόστρωμα. Τα μικρού μεγέθους δοχεία συμβάλλουν στον έλεγχο του ποτίσματος και στην αποφυγή υπερβολικής υγρασίας. Σε περίπτωση που παρατηρηθεί εμφάνιση σήψης των ριζών, αυτό το φαινόμενο οφείλεται συχνότερα σε ανεπαρκή αποστράγγιση και ανεπαρκή αερισμό του υποστρώματος.
Για τις ορχιδέες panseluta απαιτείται επαναφύτευση κάθε 1-2 χρόνια, ανάλογα με το χρησιμοποιούμενο υπόστρωμα. Κατά την επαναφύτευση, συνιστάται η πλήρης αφαίρεση του υπάρχοντος μέσου καλλιέργειας, συνοδευόμενη από την απομάκρυνση όλων των προσβεβλημένων ριζών, εάν υπάρχει περίπτωση. Στη συνέχεια, τα φυτά τοποθετούνται σε νέα γλάστρες, με φρέσκο μέσο καλλιέργειας. Όλες οι τομές που γίνονται κατά το κλάδεμα των ριζών και κατά τη διαίρεση μεγάλων φυτών θα απολυμαίνονται πριν την τοποθέτηση στο νέο μέσο, διακόπτοντας το πότισμα για 24 ώρες. Η βέλτιστη περίοδος για επαναφύτευση είναι το φθινόπωρο, όταν ξεκινά η ανάπτυξη νέων ριζών και οι νέες βλαστήσεις έχουν διανύσει περίπου το μισό του χρονικού διαστήματος που απαιτείται για την ωρίμανση. Με αυτόν τον τρόπο, τα φυτά θα έχουν αρκετό χρόνο για σταθεροποίηση πριν την είσοδο στην καλοκαιρινή περίοδο.
Όλα τα είδη Miltoniopsis προτιμούν ένα σταθερά υγρό περιβάλλον. Η ακατάλληλη άρδευση θα προκαλέσει δίπλωμα των νέων φύλλων σε περίπτωση ανεπαρκούς ποσότητας νερού. Σε ζεστές περιόδους, σε συνθήκες θερμοκηπίου, οι ορχιδέες Miltoniopsis θα ποτίζονται καθημερινά. Όταν η ατμοσφαιρική υγρασία πέσει κάτω από 30-40%, συνιστάται ψεκασμός των φύλλων με νερό, φροντίζοντας όμως να στεγνώσουν πριν από τη δύση του ηλίου. Ποτέ δεν θα επιτρέπεται η πλήρης ξήρανση του υποστρώματος για περισσότερο από 1-2 ημέρες, ειδικά κατά τη ζεστή περίοδο.
Οι λιπάνσεις θα πραγματοποιούνται από την άνοιξη μέχρι τις αρχές του φθινοπώρου, κατά την περίοδο ανάπτυξης, αλλά όχι κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Το λίπασμα θα χρησιμοποιείται σε αραίωση 25 – 50% της συνιστώμενης δόσης από τον παραγωγό, και η χορήγησή του θα γίνεται σε διαστήματα 1-2 μηνών. Μετά τη λίπανση, θα γίνεται πότισμα με βύθιση για την απομάκρυνση της περίσσειας λιπάσματος. Η διέγερση της ανθοφορίας θα επιτυγχάνεται με τη χορήγηση λιπασμάτων φτωχών σε Mg.
Οι συνθήκες καλλιέργειας θα παραμείνουν σταθερές καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, προσφέροντας μια θερμική διαφορά (που εμφανίζεται φυσικά στις περισσότερες κατοικίες) 6 – 11 ℃ από την ημέρα στη νύχτα. Το πότισμα θα μειωθεί ελαφρώς κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ειδικά αν τα φυτά καλλιεργούνται σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού, σε περιοχές με σύντομη φωτοπερίοδο, ή αν οι νυχτερινές θερμοκρασίες πέσουν κάτω από 16℃. Με τη μείωση της ποσότητας νερού κατά τη διάρκεια του χειμώνα, θα διακοπεί και η χορήγηση λιπάσματος, το οποίο μπορεί να χορηγηθεί ξανά με την επιστροφή στο πρόγραμμα ποτίσματος που αντιστοιχεί στην καλοκαιρινή περίοδο.
Vrei sa vezi mai multe articole si sa acumulezi mai multe cunostinte? Acest articol este oferit gratuit, insa poti sustine secretgarden.ro με μια αξιολόγηση εδώ:
Google: Αξιολόγηση στο Google
Facebook: Αξιολόγηση στο Facebook