Ονομάστηκε από τον Lindley το 1843, το γένος Lycaste, συντομογραφημένο ως Lyc. στην κηπουρική, πιθανότατα παίρνει το όνομά του από μια μανάδα, συνοδό του θεού Διονύσου, από την ελληνική μυθολογία.. Περιλαμβάνει περίπου 30 είδη, που έχουν κοινά χαρακτηριστικά τους μεγάλους, ωοειδείς ψευδοβολβούς, λεπτά, εύθραυστα, διπλωμένα φύλλα και λουλούδια σημαντικού μεγέθους, που θυμίζουν στη μορφή αυτά των ειδών του γένους Maxillaria, με το οποίο σχετίζεται, αλλά σαφώς μεγαλύτερα από αυτά. Τα είδη του γένους Lycaste κατανέμονται από το Μεξικό έως την τροπική ζώνη της Νότιας Αμερικής.
Τα άνθη έχουν τρία πέταλα και τρία σέπαλα, τα πέταλα συνήθως χρωματισμένα σε κίτρινο, λευκό ή πορτοκαλί, ενώ τα σέπαλα σε κίτρινο, πορτοκαλί, πράσινο ή κόκκινο-καφέ. Τόσο στα πέταλα όσο και στα σέπαλα μπορεί να υπάρχουν πιο πυκνές ή αραιές χρωματιστές κηλίδες σε κόκκινο, πορφυρό ή κόκκινο-καφέ. Το λοβό μπορεί να είναι παρόμοιο με τα άλλα δύο πέταλα, όπως στα είδη Lycaste aromatica ή Lycaste brevispatha, ή να έχει ξεχωριστό χρώμα, όπως σε ορισμένα υποείδη και ποικιλίες του Lycaste macrophylla. Το μέγεθος των ανθέων είναι γενικά 5 – 10 εκ., με ορισμένα είδη, όπως το Lycaste schilleriiana, να φτάνουν σε διάμετρο 16 – 18 εκ. Ορισμένα είδη έχουν αρωματικά άνθη, που θυμίζουν μερικές φορές κανέλα και γαρίφαλο.
Το γένος Lycaste χωρίζεται σε 4 ενότητες, εκ των οποίων μία έχει δύο υποενότητες:
- Η ενότητα Deciduosae – με είδη που ρίχνουν τα φύλλα τους κατά την περίοδο αδράνειας:
-Υποενότητα Xanthanthe – με άνθη κίτρινα έως πορτοκαλί
-Υποενότητα Paradeciduosae – με λευκά άνθη με ροζ κηλίδες;
- Η ενότητα Longisepalae – με πολύ μακριά σέπαλα;
- Η ενότητα Macrophyllae – διατηρεί τα φύλλα κατά την περίοδο αδράνειας;
- Η ενότητα Fimbriatae – παρουσιάζει λοβό με κρόσσια.
Τα υβρίδια των ειδών Lycaste παράγουν ιδιαίτερα άνθη, μερικές φορές περισσότερα ανά ανθικό βλαστό, άλλες φορές μοναχικά, αλλά με πολλούς βλαστούς που αναδύονται από τη βασική περιοχή κάθε ώριμου ψευδοβολβού, συνήθως το κρύο εποχή και τους μήνες της άνοιξης, αν και έχουν παρατηρηθεί πολλές αποκλίσεις από αυτόν τον κανόνα. Τα άνθη, μεσαίου και μεγάλου μεγέθους, διαρκούν πολύ και είναι αρωματικά.
Oferta de Lycaste de la Secret Garden este disponibila aici (link).
Οι απαιτήσεις σε φωτεινότητα είναι παρόμοιες με αυτές των ειδών του γένους Cattleya, από 20000 – 35000 lux, προτιμώντας ελαφρώς σκιασμένες θέσεις κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και πιο εκτεθειμένες θέσεις κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου και του χειμώνα.
Η ιδανική θερμοκρασία για τις ορχιδέες Lycaste κυμαίνεται μεταξύ 10 – 15 ℃ τη νύχτα και 20 – 25 ℃ την ημέρα. Το καλοκαίρι, οι θερμοκρασίες μπορεί να είναι υψηλότερες. Ωστόσο, έχει διαπιστωθεί ότι τα περισσότερα είδη και υβρίδια προσαρμόζονται πολύ εύκολα στις συνθήκες διαμερίσματος.
Η κατάλληλη υγρασία για τα είδη του γένους Lycaste θα κυμαίνεται μεταξύ 50 – 70%, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι ορχιδέες του γένους Lycaste είναι από τα πιο ανθεκτικά είδη στην ξηρασία.
Πρέπει να σημειωθεί ότι πολλά δείγματα ορχιδέων του γένους Lycaste που είναι κοινά στο εμπορικό κήπο είναι υβρίδια ειδών που ανήκουν στην ενότητα Deciduosae, γι' αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό να χάνουν τα φύλλα τους κατά την είσοδο στην περίοδο αδράνειας. Κατά την περίοδο ανάπτυξης, από τον Μάρτιο έως τον Νοέμβριο, τα είδη και τα υβρίδια του γένους Lycaste προτιμούν άφθονα και συχνά ποτίσματα, χρειάζονται πολύ νερό για σωστή ανάπτυξη που να εξασφαλίζει ανθοφορίες. Επίσης, είναι φυσιολογικό οι άκρες των φύλλων να σκουραίνουν, ειδικά πριν πέσουν. Τα ποτίσματα θα σταματήσουν, έχοντας μόνο περιστασιακό χαρακτήρα, το πολύ μία φορά το μήνα, κατά την περίοδο αδράνειας, και θα επανέλθουν στο κανονικό πρόγραμμα ποτίσματος μόλις παρατηρηθεί η έναρξη νέας ανάπτυξης. Αν παρατηρηθεί έντονη αφυδάτωση των βολβών, θα γίνουν εβδομαδιαίες ψεκασμοί.
Για την λίπανση των ορχιδέων του γένους Lycaste θα χρησιμοποιηθεί ένα ισορροπημένο λίπασμα, με τύπο NPK 30 – 30 – 30, και η εφαρμογή του λιπάσματος θα γίνεται σε κάθε πότισμα, στην περίπτωση φύτευσης σε φλοιό, ή κάθε 3ο ή 4ο πότισμα, αν τα φυτά είναι φυτεμένα σε βρύα τύρφης. Στο τέλος του φθινοπώρου, με το τέλος του Νοεμβρίου, οι λιπάνσεις θα σταματήσουν και θα χορηγείται μόνο νερό.
Οι ανθοφορίες συμβαίνουν συνήθως από το τέλος του χειμώνα μέχρι τις πρώτες μέρες της άνοιξης, με μεγάλα άνθη διαμέτρου 10 – 15 εκ., σε ανθοφόρους βλαστούς που αναδύονται από τη βάση των ψευδοβολβών με το μεγαλύτερο μέγεθος.
Οι επαναφυτεύσεις θα γίνουν μετά το τέλος της ανθοφορίας, χρησιμοποιώντας για αυτόν τον σκοπό είτε φλοιό πεύκου με μικρό έως μεσαίο μέγεθος κόκκων, βρύα sphagnum, ή και τα δύο, σε μείγμα με περλίτη. Τα δείγματα μπορούν να διαιρεθούν μόλις αναπτύξουν τουλάχιστον 6 ψευδοβολβούς. Οι παλιοί ψευδοβολβοί μπορούν επίσης να παράγουν νέα βλαστάρια, αλλά μερικές φορές μπορεί να πάρει περισσότερο χρόνο, περίπου ένα χρόνο.
Θέλεις να δεις περισσότερα άρθρα και να αποκτήσεις περισσότερες γνώσεις; Αυτό το άρθρο προσφέρεται δωρεάν, αλλά μπορείς να υποστηρίξεις secretgarden.ro cu o recenzie aici:
Google: Αξιολόγηση στο Google
Facebook: Αξιολόγηση στο Facebook